This page uses cookies for statistical purposes. The statistics are anonymous, but for security reasons you IP-address is saved for a limited period of time.
Mir schwätzen haut hei iwwer d’Regierungsinitiativ spaceresources.lu, opgrond vun enger Ufro vun der CSV, eng CSV, déi – wann een déi lescht Woche revue passéiere léisst – sech doru stéisst, dass en Investissement vun der SNCI zu Gonschte vun der amerikanescher newspace-Entreprise Planetary Resources an der Héicht vun circa 12 Milliounen duerch d’Päif ass, wëll des Entreprise wéi mer mëttlerweil all wëssen, faillite gaangen ass.
Dass et bei dëser Initiativ gréisser ekonomesch Onsécherheet a Risike ginn an doriwwer eraus ganz onsécher ass, ob et iwwerhaapt eng Kéier wirtschaftlech Retombée’en zu Lëtzebuerg wäerte ginn duerch des nei Nisch a virun allem, wien dann eppes dovunner huet, war zumindest déi Lénk vu vir era kloer. Ënner anerem dowéinst hu mir 2017 och als eenzeg géint dat Gesetz gestëmmt, dat des Initiativ encadréiere soll.
De Sënneswandel vun der CSV a besonnesch dem Här Mosar, den deemools wéi haut fir seng Fraktioun schwätzt ass awer schonn erstaunlech. Huet en de Wirtschaftsminister 2017 nach gelueft fir seng visionär Iddi’en an de Risiko, huet en deemools hei gesot, dass hien a seng Partei déi Initiativ ënnerstëtzen an se, sou war zumindest eraus ze héiren, wuel am léifste selwer ëmgesat hätten, sou ass et haut bemol de Contraire. D’Risikobereetschaft, déi virun 18 Méint nach dem Här Schneider seng grouss Dugend war, ass elo bemol en Zeeche vun Irresponsablitéit. Do derbäi muss ech soen, dass net eleng den Här Mosar sou engagéiert fir d’spaceresources-Initiativ geschwat huet. All d’Riedner, ob aus der Majoritéit oder der Oppositioun (ausser déi Lénk), hunn deemools hei gesot, wéi sënnvoll dat wier.
Mir mengen, dass dat wat mir an de leschte Wochen a Méint erlieft hunn, de Verloscht vum ëffentlechen Investissement a Planetary Resources an elo kierzlech och den Echec vun Deep Space Industries Europe zu Lëtzebuerg d’Spëtzt vum Äisbierg ass. Wéi vill finanziell Hëllefen des Entreprise vum Staat krut, woufir se geduecht waren a wou se lo hi sinn, ass d’ailleurs net gewosst. Mee dat sinn net d’Ausnamen, mee d’Reegel vun enger héichspekulativer Finanz- an Industrienischen, déi riskéiert Milliarden a Milliarden ëffentlech Gelder ze friessen a Fuerschungsgelder am allgemengen Interesse fir kommerziell a militäresch Interesse vun e puer Räichen a Mächtegen ze detournéieren. Dat ass jo och schonn sou am Gaang ze geschéien.
Sollt et iergendwann eng Kéier zu gräifbaren ekonomesche Resultater kommen, da gi se 99,9% vun der Mënschheet carrement hannelaanscht. Déi hunn aner Suerge wéi dass een a 50 Joer fir 500.000 Dollar am Weltraum ka spadséiere gefouert ginn, dat sinn d’Fantasme vu Megalomanen Typpe wéi Jeff Bezos oder Elon Musk. Oder dass ee Satellitte ka betanke fir sou hir Liewensdauer ze verlängeren, wouru souwisou an éischter Linn de militäresch-industrielle Komplex Interesse huet, wëll ganz vill vun de Satellitten an der Ëmlafbunn si schliisslech Militärsatellitten. E ganz neie Member an där Famill kënnt jo, wéi mer wëssen, vu Lëtzebuerg.
A fir dëse Multimilliardäre mat hire schiedlechen Aktivitéiten zu Lëtzebuerg de rouden Teppech auszerullen, verréckelt d’Regierung mat der Ënnerstëtzung vum Parlament d’juristesch an d’ekologesch Barrièren, déi – an dat muss een ënnersträichen – als fundamental Finalitéit de Schutz vun der Mënschheet, also vun eis selwer hunn.
International Traité’en ginn iwwergaangen, ënnerwandert oder souguer gebrach, Lëtzebuerg stellt mat enger weiderer Souveränitéitsnisch, engem weideren Alleingang, seng international Reputatioun op d’Spill, fir dësen Aktivitéiten eng legal Basis ze verschafen an ënnerstëtzt op dem Wee déi fatal Usiicht, dass d’Grenze vum Kapitalismus a vum Wirtschaftswuesstem – nodeem op der Äerd bis an déi entleeënst Urwälder, déifste Mieresgrond a verfroossenst Biergregiounen alles futti gemaach a verbraucht ginn ass – elo an de Weltraum verréckelt musse ginn.
Lëtzebuerg mécht sech domat zu engem Pionéier, jo. Mee zu engem Pionéier vun engem neien Ausaarte vun enger Raubwirtschaft, déi d’Appropriatioun vu Ressourcen als iewescht Zil huet, egal wéi héich de Präis dofir ass.
Här President,
Virun e puer Deeg hu mer net fir d’éischt d’Bestätegung dofir krit, dass néierens an Europa d’Betriber sou wéineg Steiere bezuele wéi hei. Dat ass sécherlech och en Element an der new space Wirtschaft, wëll och do wäert et an éischter Linn iergendwann em d’Fro goen, wien vun dësem Secteur profitéiert a ivill vun dëse Gewënner un d’Staate fléissen a soumat der Allgemengheet ze gutt komme kënnen. Wëll et sinn d’Staaten, déi eleng de Risiko an d’Käschten, sief et politescher, ekologescher oder finanzieller, vun dësen Eskapaden droen.
La croissance des inégalités sociales et l’urgence écologique sont les principaux défis des années à venir. Le prochain gouvernement doit être à la hauteur de ces défis et de leurs enjeux.
Qu’il en est ainsi, a été confirmé par deux rapports publiés ces dernières semaines : le rapport sur la cohésion sociale et le travail de la STATEC et le rapport de l’IPCC de l’Onu sur le réchauffement planétaire. Le risque de pauvreté au Luxembourg affiche un nouveau taux record de 18,7% et souligne encore une fois la nécessité de mettre en place des mesures sociales. 18,7% des résident.e.s au Luxembourg ont un revenu qui se situe en-dessous de 1804€, bien en-dessous du seuil de pauvreté. Un nombre croissant de salarié.e.s touchent le Salaire social minimum ou l’équivalence d’un SSM dont le montant net se situe également en-dessous du seuil de pauvreté. Depuis 2016, leur nombre est passé de 12,4% à 15,3%. Pour la majorité des personnes exposée au risque de pauvreté, les frais de logement dévorent la plus grande partie de leur budget.
Le rapport IPCC de l’Onu démontre très clairement que le réchauffement global doit être maintenu en-dessous de 1,5° C, au risque de perdre le contrôle sur les conséquences d’un dépassement de ce seuil. Or, si l’on continue sur la voie actuelle, le dépassement de ce seuil aura déjà lieu en 2030 et pourra atteindre les +3°C. Ce scénario ne peut être évité qu’en réduisant les émissions à effet de serre de 45% et ce jusqu’en 2030 afin de laisser une marge de manœuvre aux pays pauvres. déi Lénk a traité ces enjeux de manière prioritaire dans son programme électoral. Mais aussi les programmes électoraux des LSAP et déi Gréng contiennent des mesures qui vont dans le bon sens. Désormais, ces deux partis sont tenus de respecter leurs engagements électoraux dans le cadre des négociations de coalition. déi Lénk revendique la mise en œuvre immédiate de mesures sociales pour le logement, les salaires, le temps de travail, la santé et la politique climatique. Tout retardement ou abandon de telles mesures aura non seulement des conséquences fatales sur les conditions d’existence de tous et de toutes, mais met également en doute la légitimité de la participation au gouvernement des LSAP et déi Gréng.
déi Lénk veut influer sur les négociations de coalition de manière critique et constructive. Lors d’une conférence de presse, nous avons fait part de nos revendications qu’un nouveau gouvernement devra impérativement prendre en compte et appliquer.
-Augmentation du SSM à 2380€ brut et réduction du temps de travail à 32h hebdomadaires jusqu’en 2030.
Au Luxembourg, non seulement les salarié.e.s travaillent plus d’heures par semaine que dans d’autres pays européens, mais il gagnent aussi moins qu’ils ne devraient si l’on prend en compte la forte productivité de travail et le profit généré par les entreprises. Surtout les personnes gagnant le SSM sont touchés par cette injustice. En 2017, 13,7% des personnes ayant travaillé à plein temps sur une année entière ont été exposées à la pauvreté, plus que dans nos pays voisins.
-Généralisation du Tiers-payant et introduction d’une Couverture Médicale Universelle
L’accès à la santé ne doit pas être enfreint par des barrières économiques. En 2017, Médecins du Monde a soigné 784 patients souffrant de problèmes de santé. Ces patients n’ont tous pas pu se faire soigner par un médecin généraliste, parce qu’ils n’avaient pas les moyens de payer en avance les frais de soins, ce qui est obligatoire au Luxembourg si le montant à payer ne dépasse pas 90€.
De manière générale, au Luxembourg, le nombre de personnes sans couverture médicale est estimé à 1500 par Médecins du Monde. Grâce à la généralisation du Tiers-payant, plus personne ne sera obligé d’avancer les frais de factures médicales. La santé n’a pas de prix, quel que soit le revenu d’une personne. Il est important d’aboutir à long terme à un Tiers-payant intégral impliquant un remboursement immédiat et intégral des frais de santé par la CNS. Pour les personnes sans revenu, une couverture médicale universelle devra être garantie.
-Mettre fin à la hausse des loyers et à la spéculation immobilière
Les commune et l’Etat ont besoin de terrains et d’espaces adéquats pour créer du logement abordable tant réclamé. déi Lénk a écrit un projet de loi qui permet d’adapter le prix maximal des loyers à la réalité économique et financière de la plupart des gens et non à l’estimation des spéculateurs de l’immobiler en quête de profit. Le logement est un droit et non pas une machine à fric. Le prochain gouvernement doit mettre fin sans plus tarder à la spéculation sur les terrains constructibles en abolissant les niches fiscales correspondantes (Fonds d’investissement spécifiques). Il doit à cet effet utiliser tous les moyens légaux à sa disposition et en élaborer des nouveaux, comme par exemple la taxe sur la plus-value des terrains.
-Prendre au sérieux le changement climatique et s’attaquer à la transition écologique
Le gouvernement doit immédiatement s’attaquer au processus d’élaboration d’une stratégie pour la protection du climat. Un processus semblable à l’élaboration des plans sectoriels doit être amorcé, pour fournir cette stratégie le plus tôt possible. Le Luxembourg a besoin d’un cadre légal pour la politique climatique qui s’étende au-delà des prescription de l’UE et contienne des objectifs sectoriels. En l’occurrence, les émissions de gaz à effet de serre provenant du secteur des transports doivent être massivement réduites jusqu’en 2030. Ce secteur est en effet responsable de 55% des émissions de gaz à effet de serre. Surtout l’exportation de carburant – le diesel pour les camions en particulier – en est une cause importante. La politique fiscale actuelle du Luxembourg dans le domaine des carburants, permet d’exporter les dégâts environnementaux et de santé en dehors de ses frontières tout en impactant de plus en plus la qualité de l’air et la santé publique à l’intérieur du pays. La pollution atmosphérique provoquée par le secteur des transports ne peux plus être assumée. Le prochain gouvernement doit se consacrer à cette problématique et rapidement en trouver les solutions.
Eis 4 Deputéiert aus dëser Legislaturperiod zéien de Bilan vun de leschte 5 Joer. Mir droen d’Mobiliséierungen aus der Gesellschaft an d’Chamber: géint ongerecht Fräihandelsaccord’en, géint Militariséierung, fir besser Léin an Aarbechtsbedingungen, fir eng Steierpolitik am Interesse vun de Villen. Mir maachen dat leider oft als eenzeg, zu 2 géint 58, mee trotzdeem ass et eis gelonge wichteg Debatten unzestoussen an ze beaflossen a sou d’Linnen ze beweegen.
De Premierminister Xavier Bettel (DP) huet a senger Ried iwwer d’Lag vun der Natioun e ganz onvollstännege Bilan vun der LSAP-DP-déi gréng Regierung gezunn, deen eppes däitlech gemaach huet: Des Regierung ass um sozialen Ae blann. déi Lénk zéien de richtege Bilan vun der Regierungsaarbecht.
Wat ass de Bilan vun dëser Regierung?
D’sozial Ongläichheeten si weider geklommen. Den Undeel vun de Léin um geschafene Räichtum geet weider zréck. D’Leit déi schaffen, kréien also ëmmer manner vun dem iwwer hire Loun zréck, wat se produzéiert hunn. Déi Leit, déi anerer fir sech schaffe loossen, kréien dogéint ëmmer méi. Zanter der Wirtschaftskris sinn d’Léin – besonnesch déi ënnescht Léin – quasi guer net méi eropgaangen, d’Kafkraaft ass stoe bliwwen. Des Regierung an hir Virgängerin hunn d’politesch Verantwortung dofir. Sie hunn de Mindestloun net eropgesat an duerch Spuermoossnamen an Indexmanipulatioune vill Leit un den Existenzminimum gedriwwen. Am gläichen Zäitraum gouf eng Steierreform ëmgesat, vun där virun allem Räicher profitéiere konnten. D’Besteierung op Kapitalgewënner gouf deelweis och reduzéiert.
D’Aarmut ass sou héich wéi nach ni. Iwwer 100.000 Mënschen zu Lëtzebuerg hu Problemer all Mount iwwer d’Ronnen ze kommen. Vun deene Leit déi schaffe ginn, geet bei engem vun 9 mat d’Paie net duer, fir dat néidegst fir en anstännegt Liewen ze kafen. Besonnesch Frae sinn dovunner betraff, wëll sie méi oft fir de Mindestloun schaffe ginn. Och hei huet de Spuerpak vun 2014 säint dozou bäigedroen.
D’Aarmut gëtt ëmmer schlëmmer, de Chômage bleift héich. Vill Leit rutschen ëmmer méi an d’Aarmut of a kréie keng Chance méi fir sech z’erkrabbelen. Mat 16.000 bleift d’Zuel vun de Leit am Chômage weider héich, Perspektive kréien der vill vun de Betraffenen net gebueden. Sie rëtschen an den RMG a faassen oft net méi Fouss. D’Reform vum RMG (REVIS), déi d’Regierung aktuell duerch d’Parlament boxe wëll, riskéiert de Problem ze verschlëmmeren. Et geet an éischter Linn drëm, d’Leit ze bestrofe fir hir sozial Situatioun, ëmmer manner fir hinne wierklech ze hëllefen.
D’Logementspolitik ass eng Katastroph. D’Regierung ass wéi hir Virgängerinne schonn der Verantwortung am Logement net gewuess. Et feelen dausende Wunnengen, d’Präisser an d’Loyeren explodéieren, Stéit mat klengen a mëttleren Akommes ouni Ierfschaft oder Patrimoine briechen ënnert der finanzieller Laascht zesummen. Wierklech sérieux Initiativë gouf et vun der Regierung net, héchstens Gepléischters, dat meeschtendeels am Interesse vun Immobiliëspekulanten a Promoteuren ass. Déi vill Virschléi vun déi Lénk huet d’Regierung dobäi ignoréiert.
Steierpolitik gouf weider am Interesse vun de wéinege Räiche gemaach. Mat der Steierreform huet sech den Trend vun der méi staarker Besteierung vun der Aarbecht par rapport zum Kapital verfestegt. Nieft den Ongerechtegkeeten, déi souwisou scho bestanen hunn (Dividenden op Aktien an Obligatioune sinn zu 50% steierfräi, Plus-value op Finanztitelen ass deelweis ganz steierfräi) huet d’Regierung d’Besteierung vu Betribsgrënner weider erofgesat an ausserdeem och d’Steieren op der Plus-Value bei Immobiliëverkeef drastesch reduzéiert. D’Konsequenze vun dëser Politik kann een einfach zesummefaassen: Et profitéieren déi wéineg op Käschte vun de Villen.
Schiedlech Nische goufe weider entwéckelt, d’Wirtschaft steet net op séchere Féiss. Bestoend Nische wéi d’Méiglechkeet vu Multinationalen iwwer d’lëtzebuergesch Finanzplaz keng Steieren op hiren enorme Gewënner ze bezuelen oder den Tanktourismus besti weider. D’Regierung schafft tatkräfteg Hand an Hand mat der Finanzplaz fir ëmmer weider Steiertrickerseien z’erméiglechen. Donieft huet des Regierung awer och nei Nischen opgemaach: de Spacemining an d’Rüstungsindustrie. Sie droen dozou bäi, dass Lëtzebuerg ëmmer méi e schlechte Ruff krit an eis Ekonomie ëmmer manner op nohaltegen Aktivitéite baséiert.
De Wuesstem gëtt net am Interesse vun de Leit organiséiert. D’Landesplanung ass och ënnert dëser Regierung en eenzege Chaos bliwwen. Ob bei der ekonomescher Entwécklung, dem Ëmweltschutz, der Mobilitéit oder dem Logement, déi zentral Enjeu’en ass se net ugaangen. D’Regierung stécht de Kapp an de Sand a léisst dem Wirtschaftswuesstem fräie Laf. Sou gëtt d’Land ëmmer méi vu Privatinteresse geplangt, d’Leit musse mat de Konsequenze liewen: Stau, Wunnengskris, Zersiidlung a Belaaschtunge fir d’Ëmwelt an d’Gesondheet.
Klimapolitik an Energietransitioun si weider net prioritär. No der COP21 konnt een sech eigentlech eng méi konsequent Klimapolitik vun dëser Regierung mat grénger Bedeelegung erwaarden. Mee dem war net esou. Bei kengem wichtege Pilier fir de Klimaschutz, ob beim Tanktourismus, der Ausriichtung vun der Landwirtschaft, dem Ausbau vun den erneierbaren Energien oder der energetescher Sanéierung vu Wunnhaiser ass d’Regierung e Schrëtt no virgaangen. Sou si weider 5 Joer vergaangen. Dat ass onverantwortlech.
D’Land brauch nei Perspektive fir d’Zukunft
Dëst Land steet op enger Kräizung, a mer mussen eis decidéieren, wou mer hin wëllen: entweder mer maache weider esou, wéi bis elo, mat all deene Konsequenzen, déi mer elo scho gesinn oder mer orientéieren eis ëm a maachen domadder nei Perspektiven op.
Einfach weidermaache wéi bis elo géif bedeiten: eng Minoritéit beräichert sech op Käschte vun deene Villen hei am Land, gedriwwe vun enger schifer Wuesstemsdynamik, där mer wéi den Zauberlehrling hannendrun lafen an net nokommen. En Wirtschaftsmodell, deen op Steiertricksereie berout, fundamental ongerecht ass a vun deem ëmmer manner Leit hei am Land eppes hunn. Ënnert deem sengem Drock, d’Wunnengspräisser an d’astronomescht klammen, an d’sozial Segregatioun zu Lëtzebuerg ëmmer méi grouss gëtt. An deen eis an der internationaler Ëffentlechkeet ëmmer nees erëm wéi Schmuddelkanner am Eck stoe léisst.
déi Lénk wëllen net esou weiderfueren. D’Land brauch Verännerungen.
D’Ekonomie muss erëm de Mënschen déngen an net ëmgedréint.
D’Leit mussen erëm vun hirer Aarbecht liewe kënnen an net permanent an Angscht virun der Aarmut liewe mussen.
D’Wunnenge mussen erëm fir jidderee bezuelbar sinn, d’Präisser an d’Loyeren dierfen net zu sozialer Ausgrenzung a Veraarmung féieren.
Eise Schoulsystem muss déi sozial Ënnerscheeder tëscht de Kanner méi kléng maachen amplaz se ze verstäerken.
Jonker musse wierklech Perspektiven hunn fir hir Dreem, Wënsch an Hoffnunge kënnen ze erfëllen.
Eis natierlech Liewensgrondlage musse geschützt a kultivéiert ginn, anstatt se um Altor vum Wuesstem an der Kompetitivitéit z’afferen.
Eeler Leit mussen de Respekt an déi Platz an der Gesellschaft kréien, déi se verdéngt hunn.
Fräiheet, Gläichheet a Solidaritéit mussen d’Fundament vun eiser Gesellschaft sinn.
Mir mengen, datt et sech lount, fir des Iddien ze schaffen. Mee duerfir brauche mer en Ëmdenken. Mee virun allem brauchen duerfir eng aner Politik!
D’Verschwendung vu Liewensmëttel léisst sech am einfachsten un Hand vun e puer Zuele veranschaulechen. Zu Lëtzebuerg ginn all Joer 175kg Liewensmëttel pro Persoun ewechgeheit. Domadder beweegt sech Lëtzebuerg am europäesche Mëttelfeld. Hannert dëser Zuel verstoppt sech d’Verschwendung an der gesamter Ekonomie, also an der Liewensmëttelindustrie, am Handel, an der Restauratioun, an der Landwirtschaft an och vun de Stéit.
An dëser Debatt sollte méiglech Pisten fir d’Bekämpfung vun dëser Liewensmëttelverschwendung diskutéiert ginn.
Wat ass wichteg bei dësem Thema?
Éischtens muss ee soen, dass d’Zuelematerial iwwer d’Verschwendung onvollstänneg an eesäiteg ass. D’Verschwendung vun der Liewensmëttelindustrie oder der Landwirtschaft ass guer net berécksiichtegt ginn an d’Stéit gi fir d’Hallschent vun der Verschwendung verantwortlech gezeechent, ouni dass dëse Constat hannerfrot géif ginn.
Zweetens muss ee bei der Verschwendung och beuechten, dass net nëmmen d’Iesswuer selwer verschwent gëtt, mee och all d’Ressourcen, déi an d’Produktioun gefloss sinn: Buedem, Energie, Waasser, mee och déi mënschlech Aarbecht. Den ekologeschen Impakt vun der Verschwendung ass also gewalteg.
Drëttens spillt sech d’Verschwendung vu Liewensmëttel an engem sozio-ekonomesche Kader of. Deen zeechent sech aus duerch déi grouss Muecht vu Liewensmëttelkonzerner an Handelschâinen, déi an engem permanente Standuertwettbewerb stinn, Produktiounen delokaliséiere fir laanscht Ëmweltregelen an d’Ausbezuelung vun anstännege Léin ze kommen a sou d’Liewensmëttelketten ëmmer méi komplex an onkontrolléierbar maachen. Iwwer Handelsaccord’en imposéiere sie de Baueren Normen, wouduerch vill Iesswueren net méi zum Verkaf zougelooss sinn an direkt eliminéiert ginn. D’Verpakungs- an d’Marketingindustrie imposéiert de Konsumenten e System, an dem se net méi fräi hire Choix treffe kënnen.
Den duerchschnëttleche Konsument dee gestresst tëscht Aarbecht, Heemwee an oft nach d’Kanner an d’Crèche oder an d’maison relais siche goen, nach séier eppes akafe goe muss, ouni wierklech Zäit gehat ze hunn, fir moies ze kucke wat nach am Frigo ass, respektiv wat gekacht soll ginn, huet oft guer keng Méiglechkeet de richtege Choix beim Akaf ze treffen. Engersäits wëll e vläicht iwwerfuerdert ass mam Choix a mam Stress, anerersäits wëll säi Budget vläicht just duergeet fir beim Discounter anzekafen, wou bei Verpackungen an Offere vu Produkter an ze grousse Quantitéiten iwwerhaapt net opgepasst gëtt.
Véiertens muss een drun erënneren, dass Iesswueren, déi benotzt gi fir Energie ze maachen, z.B. Biogas oder Agrosprit, an eisen Aen och verschwent sinn. Riseg Agrarfläche ginn dofir genotzt, mat alle Problemer am Beräich Buedem- a Waasserqualitéit, Verloscht vu Biodiversitéit, Klimawandel a Steigerung bei de Präisser vu wichtege Liewensmëttel, déi domadder zesummenhänken.
Wat soen déi Lénk ?
Am Géigesaz zu dem wat d’Regierung an déi aner Parteie proposéieren, si mir der Meenung, dass een de Problem net mat Info- a Sensibiliséierungscampagne geléist krit. Guer net richteg ass ausserdeem d’Approche, fir d’Stéit als Haaptverantwortleche vun der Verschwendung ofzestempelen. Eis Virschléi ginn an eng aner Richtung:
Éischtens brauche mir vollstänneg Informatiounen iwwer d’Verschwendung, iwwer d’Ausmooss an déi Haaptverantwortlech. Déi leien awer net vir, wëll an den Etüde vun der Regierung d’Liewensmëttelindustrie an d’Landwirtschaft net als Verschwender matacalculéiert sinn. E Stot ass net verantwortlech fir d’Produktioun, d’Verpackung an den Transport vun enger Iesswuer.
Zweetens, an dat hänkt mat der Informatioun zesummen, misst et eng besser Transparenz an der Liewensmëttelkette ginn. Bei all Liewensmëttel misst kloer an däitlech iwwerpréift kënne ginn, wéi eng Ressourcen a wéinegem Moss an d’Produktioun agefloss sinn. Dofir misst d’Liewensmëttelindustrie an -Handel hire Wuerebilanzen opleeën. Dorun uknäppend misst et och méiglech sinn, dass Konsumenteschutzorganisatiounen e Recht op Informatioun bei dësen Entreprisen hunn.
Drëttens muss d’Verpakungsindustrie méi staark reguléiert ginn an déi grouss Handelsketten a Supermarché’en mussen dozou verflicht ginn, all d’Iesswueren, bei deenen et méiglech ass, eenzel auszeleeën, fir dass e Konsument beim Akaf och wierklech de Choix huet fir just dat ze kafen, wat e wierklech brauch. Dat ass och zu Lëtzebuerg a grousse Supermarché’en haut guer net assuréiert.
Véiertens musse Supermarché’en dozou verflicht ginn, Wueren, déi eng gewëssen Zäit virum Oflaftermin stinn, méi bëlleg unzebidden, a Wueren, déi ofgelaf awer nach verwäertbar sinn, gratis erauszeginn.
Fënneftens musse lokal Produktiouns- a Konsumkreesleef gestäerkt ginn. Op lokalem oder regionalem Niveau sinn d’Weeër tëscht Produzent a Konsument méi kleng. Mee virun allem kennt e lokale Produzent seng Client’en a weess wat se wéi a wéini wëllen hunn. Genee sou kann eng Epicerie am Duerf aschätzen, wéi vill Wueren se akeeft, wëll se genee weess, wien wéi oft eppes kafe kënnt. Op lokalem Niveau entsteet och e Vertrauensverhältnes vun de Konsumente par rapport zum Produzent oder Verkeefer, wat och zu engem aneren Ëmgang mat de Produkter féiert.
Pénurie dans l’enseignement – Comment sortir de cette galère ?
A quelques jours d’un débat annoncé à la Chambre des députés sur la problématique du recrutement du personnel enseignant dans le fondamental, déi Lénk ensemble avec le syndicat Erzéiung a Wëssenschaft (SEW) de l’OGBL, prennent position et appellent le ministre à prendre enfin ses responsabilités.
Selon le SEW, cette pénurie d’enseignant.e.s est exceptionnelle, dans le sens où c’est la première fois qu’elle n’est pas provoquée par un sous-recrutement délibéré de la part du Ministère de l’Education Nationale sous forme de numerus clausus ou d’examen-concours, mais qu’il s’agit d’un manque réel de candidats pour la profession de l’institut.tice.eur. L’introduction d’un stage de trois années avec des cours à l’IFEN, des examens auxquels il faut obtenir 2/3 du total des points de l’année pour réussir, un mémoire à rédiger et un portfolio ont découragé nombre de candidats potentiels à se lancer dans des études de 4 ans, suivies de 3 années de stage pendant lesquelles il restait toujours possible d’être écarté. Un échec au stage réduisant à néant un parcours de formation de 7 années était perçu comme une épée de Damoclès qui en a découragé plus d’un.
Or, le minsitre Claude Meisch a longtemps fermé les yeux devant un fait évident et il n’a pas écouté ceux qui l’ont averti des effets désastreux du stage. D’un autre côté, il a provoqué des fuites d’enseignants vers d’autres services et organismes de l’éducation nationale, où ils bénéficient d’avantages en termes de carrière et de salaire : c’est le cas des instituteurs spécialisés pour élèves à besoins spécifiques (I-EBS), ainsi que de ceux spécialisés dans le développement scolaire (I-DS), des membres de l’ESEB (Equipe de soutien des élèves à besoins éducatifs particuliers ou spécifiques) , des enseignants recrutés dans les centres de compétences en psychopédagogie spécialisée nouvellement créés. Toute cette armada de services missionnée pour gérer l’échec scolaire concurrence donc l’enseignement dans les écoles et enlève les effectifs et les ressources là où le besoin est primordial, c’est-à-dire dans les salles de classes surchargées d’élèves.
Maintenant qu’il réalise qu’il n’y aura ni assez d’instituteurs, ni assez de chargés de cours pour assurer les cours à partir de la prochaine rentrée, il essaie de faire passer en toute urgence avant l’été, un projet de loi visant à recruter les enseignants du fondamental sur de nouvelles bases. Les détenteurs d’une licence obtenue à l’étranger ou à l’Université du Luxembourg ont désormais accès à un poste dans l’enseignement fondamental à condition qu’ils suivent une formation en cours d’emploi de 240 heures. La seule condition à remplir est d’avoir poursuivi leurs études dans une matière en relation avec les missions de l’enseignement fondamental. La formulation de cette condition est tellement vague qu’elle perd son sens.
Cette mesure risque d’éliminer la formation en sciences de l’éducation assurée par l’Université du Luxembourg qui ne donne guère accès à une autre voie de carrière au cas où le candidat est écarté lors du stage. Les stagiaires ayant à leur actif trois années d’études dans des disciplines diverses, bénéficient non seulement un an plus tôt d’un salaire, ils ont encore l’avantage de pouvoir poursuivre leurs études dans leurs matières respectives et changer plus facilement d’orientation professionnelle, s’ils sont écartés lors du stage. Ceci constitue un avantage par rapport aux stagiaires issu.e.s des sciences de l’éducation à l’Université du Luxembourg. En somme, ces mesures conduisent vers une dévalorisation du diplôme en sciences de l’éducation et une sous-estimation des connaissances apportées par les disciplines pédagogiques et didactiques.
La situation actuelle est déplorable. Pour éviter une nouvelle pénurie à la rentrée, une mesure transitoire telle que proposée par le ministre Meisch semble incontournable. Pourtant déi Lénk et le SEW insistent pour que cette mesure soit limitée à deux années maximum. En effet, l’ouverture du concours d’enseignant.e à des postulant.e.s ne pouvant présenter que des compétences pédagogiques et didactiques limitées risque de mettre en cause l’avenir de nos enfants. Il faut que le Ministre de l’Education Nationale prenne enfin ses responsabilités en mettant d’urgence la priorité sur le recrutement des enseignants dans le fondamental et non pas sur le développement de services d’éducation spécialisée. Qu’il collabore et dialogue enfin avec les syndicats et les enseignant.e.s pour élaborer une formule cohérente de formation et procéder à une réforme du stage en accord avec les besoins d’accompagnement et de formation des futur.e.s enseignant.e.s.
déi Lénk hunn am Kader vun der Logementsdebatt een neit Gesetz deposéiert, fir d’Loyer’en erof ze drécken an d’Rechter vun de Lokatären ze stäerken. Donieft hu mir 4 Motiounen eraginn, déi d’Haaptproblemer vum Logement zu Lëtzebuerg thematiséieren. déi Lénk hu bei dëser Debatt eng sérieux Strategie presentéiert, wéi een d’Logementskris iwwerwanne an endlech genuch bezuelbare Wunnraum schafe kann.
1) Gemenge finanziell stäerken. Bei der Ëmklasséierung vu Bauterrain’en vervillfacht sech de Wäert vum Terrain. D’Gemengen hunn awer guer näischt dovunner. Et profitéieren an der Reegel déck Promoteuren a Spekulanten, während d’Gemeng Infrastrukture muss finanzéieren, déi duerch de Wuesstem vun der Gemeng entstinn. Dofir proposéiere mir d’Aféierung vun enger Besteierung vum Mehrwert, dee bei der Ëmklasséierung vum Terrain entsteet. An der Schwäiz gëtt dat scho laang praktizéiert. Motion 1
2) Eegentum verpflicht. 92% vun de Bauterrain’en befannen sech a Privatbesëtz. Bei grousse Bauprojet’en spekuléiere grouss Terrainsbesëtzer oft op nach méi héich Präisser a wëllen net verkafen. Domat blockéiere se wichteg Wunnengsbauprojet’en. déi Lénk mengen, dass een iwwer dëse Problem diskutéiere a Léisunge siche muss, fir de Wunnengsbau ze beschleunegen. Motion 2
3) Bezuelbare Wunnraum schafen. Zu Lëtzebuerg ginn all Joer 4000-5000 Wunnengen ze mann gebaut. Déi komme bei den historesch agesammelte Retard derbäi, wouduerch et risege Manktem u Wunnenge gëtt. Doduerch klammen d’Präisser, bei der grousser Demande no Wunnraum ëmmer méi. Dëse Problem kann an eisen Aen nëmme vun der ëffentlecher Hand behuewe ginn. Besonnesch d’Gemenge brauchen awer Planungssécherheet a finanziell Mëttele fir Wunnraum kënnen ze schafen. Kleng Gemenge brauchen och Hëllef bei der Gestioun vun hire Projet’en. Dofir wëlle mer en ëffentlechen Acteur am Logement schafen, den déi Aufgaben assuréiert. Motion 3
4)3% TVA fir den net-profitorientéierte Wunnengsbau. Zu Lëtzebuerg ginn et eng ganz Rëtsch Organisatiounen (ONG’en, ASBL’en, Wunnkooperativen, etc.) déi aktiv bezuelbare resp. soziale Wunnraum schafe fir Leit déi immens Schwieregkeeten hunn eppes um fräie Marché ze fannen. Dës Organisatioune ginn allerdéngs behandelt wéi all normale profitorientéierte Promoteur zu Lëtzebuerg. Doduerch mussen se 17% TVA op d’Baukäschte bezuelen, woubäi Privatleit vun engem super gënschtegen Taux vun 3% profitéieren.
Dofir hu mer eng Motioun agereecht déi d’Regierung opfuerdert d’Gesetz ze ännere fir datt all Acteuren déi zu Lëtzebuerg bezuelbare resp. soziale Wunnraum schafen och an de Genoss komme vun 3% TVA op de Baukäschten.Dës Motioun koum net zum Vote an der Chamber, mee gouf un déi zoustänneg Chamberkommissioune weidergereecht fir datt se dës Fuerderung am Detail studéiere kënnen. Motion 4
Nous avons l’honneur de vous informer que notre groupe politique souhaite inviter en réunion jointe des Commissions de l’Economie, du Développement durable et de l’Environnement afin de mettre à l’ordre du jour la question de l’implantation d’une usine du fabricant de yaourt FAGE dans la zone industrielle Wolser à Dudelange, les Ministres concernés, à savoir M. Etienne Schneider, Ministre de l’Economie, M. François Bausch, Ministre du Développement durable, et Mme. Carole Dieschbourg, Ministre de l’Environnement.
Lors d’une conférence de presse en date du 28 juillet 2016, Monsieur le Ministre de l’Economie Etienne Schneider a annoncé un investissement de 100 millions d’euros du fabricant de yaourt FAGE dans une nouvelle usine de fabrication de yaourt dans la zone industrielle Wolser à Dudelange. En octobre 2012, l’entreprise grecque en question avait déjà transféré son quartier général d’Athènes vers Strassen, un mois après qu’elle avait fait enregistrer sa propriété intellectuelle au Luxembourg afin de profiter du régime fiscal avantageux de l’IP-Box.
Les enjeux liés à l’implantation de l’usine de fabrication de yaourt ont entretemps suscité de nombreux débats autour de son impact environnemental, notamment en ce qui concerne la consommation d’eau et le traitement des eaux usées en provenance de l’usine, et des retombées éventuelles sur l’agriculture luxembourgeoise, notamment sur la demande et la production laitière sur le marché national et régional.
Or, les discussions autour du cas précis de l’usine de fabrication de yaourt devraient s’inscrire à nos yeux dans un débat plus large sur le développement économique du Luxembourg dans un contexte européen et international dominé par une concurrence accrue entre Etats. En effet, ce modèle luxembourgeois repose sur une croissance insoutenable engendrée par le développement de niches et un environnement fiscal très avantageux pour les grandes entreprises et les personnes fortunées. Un débat sur les répercussions environnementales ainsi que sur la surcharge des infrastructures publiques qu’entraînerait l’implantation de cette usine ne peut à nos yeux pas ignorer ces éléments déterminants de l’économie luxembourgeoise.
Voilà pourquoi nous vous prions, Monsieur le Président, de bien vouloir transmettre notre demande de convocation d’une réunion jointe à Monsieur le Président de la Commission de l’Economie, à Madame la Présidente de la Commission du Développement durable et à Monsieur le Président de la Commission de l’Environnement.
Veuillez agréer, Monsieur le Président, l’expression de notre parfaite considération.
La Chambre des Députés du Grand-Duché du Luxembourg,
Considérant :
(-) la volonté affichée du gouvernement de développer davantage le réseau des transports publics au Luxembourg ;
(-) la mise en service du premier tronçon du tramway au Kirchberg et des nouveaux arrêts de trains de Howald et de Pfaffenthal-Kirchberg ;
(-) l’attrait croissant de la population pour les transports publics et notamment les transports en commun sur rails ;
(-) les obligations européennes du Luxembourg en matière de lutte contre le réchauffement climatique ;
(-) que le secteur des transports est responsable de 55,4% du CO2 émis au Luxembourg et qu’une baisse nette des émissions prescrites par les obligations précitées, va de pair avec une transition du transport individuel vers les transports en commun ;
(-) le niveau d’encombrement préoccupant du réseau routier luxembourgeois notamment à cause de l’augmentation constante du trafic individuel motorisé ;
(-) les efforts budgétaires importants consentis au développement continu des réseaux routiers luxembourgeois ;
(-) qu’en 2016 le taux de risque de pauvreté ou d’exclusion sociale s’élevait à 19,7% au Luxembourg ;
(-) que la gratuité des transports publics constituerait un allègement financier important pour les personnes et ménages menacés par la pauvreté et l’exclusion sociale ;
(-) que certains groupes de la population, dont notamment les jeunes jusqu’à l’âge de 20 ans accomplis et les étudiants jusqu’à l’âge de 30 ans accomplis, jouissent déjà aujourd’hui de la gratuité des transports publics ;
(-) que d’autres groupes de la population, dont notamment les personnes âgées de 60 ans et plus, jouissent d’un tarif réduit des transports publics ;
(-) que les recettes générées par la vente de billets et d’abonnements ne représentent qu’une proportion infime des coûts globaux des transports publics ;
(-) qu’un renoncement aux recettes précitées serait compensé à long terme par une baisse de l’impact négatif de la pollution et du bruit sur la santé humaine et l’environnement ;
invite le Gouvernement
à introduire la gratuité universelle des transports publics luxembourgeois.
D’Budgetsgesetz, dat des Woch an der Chamber gestëmmt gouf, ass ee vun de wichtegsten – wann net esouguer dat wichtegst Gesetz, iwwer dat d’Parlament am politesche Joer entscheet. Mam Budgetsgesetz ginn d’Deputéiert der Regierung d’Vollmuecht fir d’Ausgabe vum Staat, sief et fir Investitiounen an Infrastrukturen, fir de Finanzement vum Sozialstaat oder d’Gehälter vun de Leit, déi fir de Staat schaffen, mathëllef vun de Recetten a ggf. mat Kreditter ze tätegen. Kuerz: mam Budget gëtt d’Chamber der Regierung déi finanziell Méiglechkeeten de Fonctionnement vum Land z’assuréieren.
De Budget besteet aus enger Recetten- an enger Ausgabesäit. D’Recettesäit setzt sech e.a. zesummen aus all de Steieren, déi de Staat ophieft. Hei ënnerscheet een tëscht direkte Steieren, also d’Besteierung vun de Salairen oder de Beneficer, an indirekte Steieren, zum Beispill d’TVA op Wueren a Servicer.
D’Ausgabesäit vum Budget besteet aus zwee Typpe vun Ausgaben: déi lafend Ausgaben an d’Kapitalausgaben. Lafend Ausgabe sinn zum Beispill d’Salairë vun de Leit, déi fir de Staat schaffen oder sozial Transfert’en (Kannergeld, Studiëbourssen etc.). Kapitalausgabe sinn en aneren Terme fir Investissementer, z.B. an d’Schinnennetz oder wann eng Schoul gebaut gëtt. Dëst sinn Ausgaben an d’Zukunft, déi de Räichtum vum Land nohalteg vergréisseren. Wann zum Beispill eng Schoul gebaut gëtt, da gëtt déi joerzéngtelaang genotzt, hei ginn dausende SchülerInnen ausgebilt, déi dono e Liewe laang gesellschaftlech an ekonomesch Wäerter schafen a weider entwéckelen.
Wëll de Staatsbudget aus Sue besteet, déi de Staat bei de Stéit, de Betriber (…) asammelt, andeem en Salairen (Aarbecht), Gewënner, Dividenden (Kapital) mat enger gewëssener Steier beleet an en déi Suen da erëm ausgëtt fir verschidde Systemer (sozial Prestatiounen z.B.) an Infrastrukturen ze bezuelen, huet de Budget eng ganz wichteg Funktioun: e verdeelt de geschafene Räichtum em. A wéi dëse Räichtum ëmverdeelt gëtt, ënnerläit engem politesche Choix duerch d’Deputéiert an der Chamber.
D’Parlament decidéiert wéi eng ekonomesch Aktivitéite wéi een Deel zu de Recetten am Budget bäidroen. Hei stellt sech d’Fro, ob z.B. Leit, déi vun de Friichte vun hirer Lounaarbécht liewen, méi bäidroen, wéi Leit, déi hiert Kapital fir sech schaffe loossen. Et entscheet dann awer och iwwer d’Ausgaben. Zum Beispill stellt sech hei d’Fro, ob vill an Nischen oder Prestigeprojet’en investéiert gëtt, déi nëmmen enger Elite ze gutt kommen oder ob d’Suen a wichteg ëffentlech Infrastruktur a Servicer fléissen, déi all Mënsch ze gutt kommen.
Wëll d’Ëmverdeelung vum Räichtum vum Parlament ofhänkt, misst een eigentlech dovunner ausgoen, dass des Ëmverdeelung am Interesse vun de Leit ass, wëll et zu engem groussen Deel eben vun deene Leit gewielt gëtt, déi schaffe ginn an op effikass ëffentlech Infrastrukturen a Servicer wëlle kënnen zréckgräifen. Deem ass awer net esou.
D’Parlament ass bei der Decisioun iwwer d’Budgetspolitik nämlech zimlech staark ageschränkt. Engersäits hunn d’national Parlamenter duerch de Standuert- a Steierwettbewerb an Europa schonn en ageschränkte Choix. D’Staaten versichen sech géigesäiteg z’ënnerbidden a gi bei ville Steieren ëmmer méi déif. Anerersäits feelen den Deputéierten an och der Zivilgesellschaft de Gros vun de wichtegen Donnée’en iwwer d’Recetten am Budget, ouni déi konkret Alternativvirschléi net ze formuléiere sinn. Eng wierklech demokratesch a kontradiktoresch Debatt iwwer de Budget ass soumat net méi méiglech.
Opgrond vun dësem klengen Handlungsspillraum an de feelenden Informatiounen iwwer d’Recetten, ass eng gerecht Ëmverdeelung souwéi eng gezielten Investitiounspolitik an déi wierklech wichteg Beräicher (Logement, Mobilitéit, Bildung a Recherche) fir d’Zukunft vum Land a sengen AwunnerInnen nëmme schwéier méiglech. Am Géigendeel, de Budget setzt ganz staark op d’Entwécklung vun onnohaltegen Nischen (SpaceMining, Rüstung, Tanktourismus, Finanzplaz…) a bereet d’Zukunft nëmme fir den 1% vir.
D’Recettesäit vum Staatsbudget ass eng schwaarz Këscht
Eng ëffentlech Debatt iwwer d’Recetten am Staatsbudget ass zu Lëtzebuerg net wierklech méiglech. Dofir enthält de Budget einfach ze wéineg Informatiounen iwwer d’Hierkonft vun de Steieren: wéi eng ekonomesch Secteur’en bezuele wéi vill Steieren op de Beneficer? Wéi eng Beiträg komme vun de ganz héije Léin? Wéi setzt sech den Ertrag aus Kapitalsteieren zesummen? Wëll déi Donnée’en net ëffentlech sinn, ass et onméiglech fir Schlëss ze zéien an am Detail z’analyséieren, wéi eng Gruppe vu Leit oder Betriber an Aktivitéite vill oder wéineg zum Fonctionnement vum Staat bäidroen an dovun ausgoend konkret Virschléi ze maachen. Des Intransparenz ass natierlech am Interesse vun de grousse Betriber a Fortunen.
E puer Beispiller erausgegraff, déi des Problematik illustréieren:
Ëmmer méi staark Belaaschtung vun der Aarbecht an de Stéit
Ee ganz wichtege Schluss léisst sech awer och aus de ganz allgemengen Zuelen am Staatsbudget schonn zéien. D’Stéit droen de groussen Deel vum Staatsbudget bäi, d’Besteierung vu Betriber a Finanzprodukter dogéint verhältnisméisseg ëmmer manner.
Steierreform: Entlaaschtung an éischter Linn fir Betriber an déi déck Gehälter
D’Steierreform déi vun der Regierung als eng zolidd Entlaaschtung fir all d’Stéit zu Lëtzebuerg ugekënnegt gouf, huet a Realitéit Betriber (Gewënnbesteierung vun 21% op 18% erof) an déi héich Léin verhältnisméisseg méi entlaascht, wéi déi kleng a mëttel Léin. D’EU-Kommissioun weist a sengem Lännerbericht 2017 (Säit 15), dass bei der Besteierung vun de Léin déi 10% vun de Léin, déi am héchste leien, am meeschte vun der Reform profitéiert hunn an dass d’steierlech Entlaaschtung méi grouss gëtt, wat de och Loun méi héich gëtt. Eng Ausnam bilden hei just déi 10% vun den déifste Léin, déi iwwer d’Verduebelung vum crédit d’impôt och méi däitlech – wann och manner wéi déi héich Léin – entlaascht gi sinn. Insgesamt awer huet d’Steierreform zu enger weiderer Ëmverdeelung vun ënnen no uewe bäigedroen.
Stock-Options: Steiernische fir ganz héich Léin
D’Stock-Options si symptomatesch engersäits fir d’Intransparenz vun der Steierpolitik an de Recetten am Budget an anerersäits fir d’Ongerechtegkeet vun dëser Steierpolitik. D’Stock-Options sinn eng Aart Steiernisch, déi et Salarié’en op méi héije Posten an engem Betrib a soumat mat héije Salairen erméiglecht, bis 50% vun hirem Loun iwwer Stock-Options, also Undeeler/Aktië vun hirem Betrib oder souguer och einfach just iwwer un de Boursenindex gebonnen Optiounen ze kréien. Vu que, dass déi Undeeler manner héich besteiert ginn, wéi déi héich Tranchë bei héije Léin, kënnen se heimat Steiere spueren. Et ass also erëm eng weider Méiglechkeet fir déi Leit mat den héchsten Akommessen, Steieren ze vermeiden, op Käschte vun den anere Steierzueler, déi des Méiglechkeeten net hunn.
D’Steierverwaltung weess zudeem net vill iwwer des Praxis, wëll se keng Donnée’en doriwwer sammelt. Dat genee’t Ausmooss ass also net bekannt, wouduerch et och erschwéiert gëtt, fir et op Basis vu gesécherte Fakten a Fro ze stellen. Schätzunge vum Finanzministère (den et also och net genee weess), bedeiten d’Stock-Options awer e steierlechen Ausfall vu bal 200 Milliounen d’Joer. Dat ass e Stéck méi wéi d’Regierung all Joer an de Logement investéiert!
Ausgaben: Feelend Ëmverdeelung zugonschte vu wichtege sozialen Infrastrukturen
D’Intransparenz vun der Recettesäit vum Budget berout op enger ondemokratescher politescher Haltung déi als Konsequenz huet dat d’Depensen net kënnen no engem zukunftsorientéierte proaktiven Investitiounsmodell ausgeriicht ginn.
Engersäits feelen d’Informatiounen iwwer d’Opschlësselung vun de Recetten, dat heescht iwwer dat wat jidderee genee zum Recettebudget bäidréit, an anerersäits feelen d’Donnée iwwer d’finanziell Besoin’e an deene Beräicher déi zu den Haaptpilier’en vun der Gesellschaft zielen, nämlech d’Educatioun, de Logement, d’Mobilitéit, well se en direkten Afloss op d’Liewensqualitéit vun de Leit hunn. Wann een net kann ausrechne wéi vill un staatlechen Investissementer feelen an wou déi Sue kënnen hiergeholl ginn, dann ass et relativ schwiereg konkret Fuerderunge bei der Investitounspolitk ze stellen.
Beim Logement an der Mobilitéit ass et oft ee Bléck an d’Realitéit vum Alldag, de ganz schnell visibel mécht wou et un Investissementer a politeschem Wëlle feelt, an ënnert wat fir Bedingungen an no wéi enge Prinzipien an Zieler hin investéiert gëtt.
Bei der Educatioun an der Recherche leet d’Regierung den Accent op eng unilateral Zukunftsvisioun am Aklang mat der Entwécklung vu neie Wirtschaftsnischen.
Logement: Feelend Investissementer géint Wunnéngskriis
Laut de Berechnunge vum Observatoire de l’Habitat vum Liser, missten all Joer 6500 Wunnenge gebaut ginn, nëmme fir déi aktuell Demande ze stëllen an d’Präisser ze stabiliséieren. Wann een och nach de Retard beim Wunnengsbau matrechent – den och Matschold un den héije Präisser haut ass – misste mindestens 8000 Logementer all Joer gebaut ginn. Tatsächlech ginn awer ni méi wéi 3500 Logementer d’Joer zu Lëtzebuerg gebaut. D‘Ausgabe fir Investitioune ginn am Budget fir 2018 (em 19% par rapport zu 2017 erop. Fir déi Joren dono bis 2021 ass da just nach eng méi kleng Progressioun virgesinn: bis 2021 sollen 12% méi an de Logement investéiert gi wéi nach 2018.
Heibäi gëllt et ze bemierken, dass fir 2016 eigentlech 130 Milliounen Kapitalausgaben virgesi waren. Tatsächlech goufen der awer 25 Millioune manner ausginn. Souguer déi Investitiounen déi budgetiséiert ginn, ginn also mol net gemaach.
Duerch méi staatlech Investissementer an de Wunnengsbau kéinten d’Immobiliëpräisser gedréckt ginn. De Montant a Budgetsposte fir Investitiounen an de Wunnengsbau geet duer fir 250-300 Wunnengen ze finanzéieren, mee wann een sech nach eng Kéier de Bedarf virun Ae féiert, dann ass dës Unzuel wierklech just marginal. Fir de Problem wierklech an de Grëff ze kréien, ass däitlech méi erfuerdert (cf. Virschléi vun déi Lénk an 3 Beräicher: wunnen.dei-lenk.lu)
Mobilitéit: Op laang Dauer net ze verantworten
Iwwerlaaschten Infrastrukturen an Transportmëttel déi vill ze laang net renovéiert goufen an elo vill ze spéit ersat oder erweidert ginn, bezeien dat an deene leschten 30 Joer am Beräich vun der Mobilitéitsentwécklung näischt proaktiv geplangt an investéiert gouf.
Och wann sech mëttlerweil eppes an der Mobilitéit beweegt, sou dréit sech de Réckstand awer vu Joer zu Joer mat weider, well keen Ëmdenken a Punkto Wuesstemsentwécklung stattfënnt a och kee Paradigmewiessel a Punkto Wirtschaftspolitik. Bei engem Wuesstem vu 4% Prozent dee weiderhin unhält an all Joers dausende Leit méi an d’Land zitt an d’Awunnerzuel vergréissert, ass et schwéier virstellbar mat dësem Investitiouns- a Planifikatiounsrythmus op ee gréngen Zweig bei der Mobilitéit ze kommen.
Den Tram war e gréissert Investissement (280 Mio) a setzt Weiche fir eng modern a méi nohalteg Mobilitéitsentwécklung, déi sech awer leider nëmmen op Stad Lëtzebuerg an seng Peripherie limitéiert. Trotz gréisseren Investissementer an de Schinnentransport bleift och weiderhin de Fokus vum Transport um motoriséierten ëffentlechen Transport an um Auto, dat féiert zum Ausbau vum réseau routier. D’Vergréisserungkäschte vun der A3 (356 Mio) leien no beim Gesamtbudget vun 305,8 Mio déi de Staat 2016 an de Beräich vun de Schinneninfrastrukturen investéiert huet. Fir d’Planifikatioun vun der Mobilitéit ass ee Gesamtbudget vun 826.698.994 virgesinn de laafende Käschten couvréiert. Par rapport zu 2017 ass dat eng Augmentatioun vu 4,3 %.
Sozial a geographesch Ofgrenzunge gëllen als Konsequenz vun enger kranker Mobilitéitsentwécklung.
Allgemeng feelt et un Informatiounen iwwer d’Mobilitéitsverhale vun de Leit am Kontext vun der wirtschaftlecher Entwécklung, vum urbanen Auserneewuessen an der klammender Awunnerzuel. D’Besoin’e un Infrastrukturen an Transportméiglechkeete souwéi de flächendeckenden Ausbau vum Verkéiersnetz un d’Besoin’e vun allen Awunner mussen identifizéiert ginn. déi Lénk fuerderen enguniversell Gratuitéit vum ëffentlechen Transport . Dës stellt ënnert verschiddenen Aspekter een Argument fir eng gréisser Attraktivitéit vum ëffentlechen Transport duer. Zu der Demokratiséierung vum ëffentlechen Transport gehéiert och eng gerecht Pai fir d’Personal. D’Tramfuerer kommen hei vill ze kuerz.
Educatioun a Recherche: Opgebaut op Wirtschaftsnischen
Wat Educatioun betrëfft läit de politeschen Akzent vum Budget 2018 bei der “Recherche, Développement Innovation” – 169.517.630 euros – am Géigesaatz zum “Enseignement supérieur et recherche” (Finanzementer vun Dokteraarbechten) – 124.792.000 euros – an dem Enseignement (Universitär Ausbildung) – 3.633.581 euros.
Wéi den Term “RDI” et illustréiert, ass d’Recherche neierdéngs gebonnen un d’Entwécklung vu neie Wirtschaftsnischen duerch d’Patenter zum Beispill. D’Innovatioun reimt mat wirtschaftlecher Verwendbarkeet vun neie Recherchen. RDI steet also fir eng Organisatioun vun der Recherche déi op Output ofzielt dat heescht éischter op direkt applizéierbar Resultater déi gebonne sinn un d’politesch a wirtschaftlech Intérêt’e vun der Regierung. De PNR 2020 gesäit en Investissement vun 2,3 – 2,6% vum PIB (Privat- an Ëffentlech Gelder), wouvun 1/3 an d’Recherche publique sollt investéiert ginn.
Eng grouss Partie vum ëffentleche Geld fléisst an d’ Recherchezenteren, well do gëtt nämlech op d’Schwéierpunkte vun der lëtzebuerger Wirtschaft higeforscht, ewéi zum Beispill de Finanzement vun der Recherche Spatiale bis zu 238,5 Mio, wouvun 120 Mio an d’Initiativ “Space Resources.lu” fléissen. Déi sougenannte fundamental Recherche, déi d’Sozial- an Humanwëssenschafte mat abegräift muss sech ëmmer méi dem Drock vun enger Nischepolitik ënnerwerfen. Sou ass dann och de mot d’ordre an der Educatioun an an der Recherche souwéi an allen ekonomesche Beräicher: d’Digitaliséierung. Am Rapport intermédiaire vun der Rifkin Etüd konnt ee liesen dat de Fokus bei der Educatioun ab elo misst beim Enseignement vun de neien Technologien an der digitale pedagogesche Mëttel leien, fir dat den Astig an déi drëtt Industriell Revolutioun ka geléngen an de Risiko vermidde gëtt dat Leit am digitalen Zäitalter op der Streck bleiwen. Och wann d’Digitaliséierung sech kann ënnert verschiddenen Aspekter positiv bewäerten, muss awer verhënnert ginn, dat besonnesch bei der Schoulausbildung déi bestoend Inegalitéiten net nach weider auserneen driften. Och ouni d’Digitaliséierung vun de Schoulen, besteet weiderhin ee Bedarf un engem Opstocken un Personal. Bei der Evolutioun vun der Embauche vu neiem Personal fir den Enseignement läit den Trend awer éischter bei engem Ofbau oder bei der Stagnatioun un Personal trotz ëmmer gréissere Besoin’e duerch eng wuessend Populatioun an neien Defi’en. Allgemeng ass den ëffentleche Bildungssystem a Gefor. De Staat desengagéiert sech ëmmer méi an iwwerléisst d’Finanzéierung an d’Bestëmmung vun der Recherche an dem schouleschen Inhalt Privatfirmaen. Déi wuessend sozial Ongläichheeten déi sech am Educatiounsberäich kristalliséiere gi mëttlerweil vum Staat selwer ugedriwwen. De lëtzebuerger Staat investéiert ëmmer méi an dës Aart vun ëffentlechen Eliteschoulen. Den ëffentleche Bildungssystem huet mat Inegalitéiten ze kämpfen déi sech duerch d’Konkurrenz mat ëffentlechen Eliteschoule weider verschäerfen.
Verteidegung: Oprëschtung an Nischepolitik
Wéi bei der Recherche priméiert och an enger anerer, bedeitend méi onmoralescher Nisch de Fokus op ekonomesche Retombéeë, an zwar an der Rëschtungspolitik.
A kengem Beräich ginn d’Depensen an d’Investitioune méi erop wéi fir d’Rëschtung. Während d’Gesamtausgabe fir dee Posten 2014 nach bei 118 Millioune louchen, sollen se sech d’nächst Joer bei 262 Millioune befannen an 2021 souguer bei 361 Milliounen. Dat ass also ronn eng Verdräifachung vum Budget a stellt 2021 dat duebelt vun dem duer, wat d’Regierung plangt fir fir d’Bekämpfung vun der Wunnengsnout auszeginn. Dobäi setzt d’Regierung bei dësen Investitioune geziilt op Beräicher, déi och ekonomesch e Gewënn brénge kënnen. Anescht gesot: hei gëtt mat Oprüstungsspiralen, Konflikter, Krich a potentiell mat mënschlechem Leed Geld verdéngt.
Dobäi kënnt: d’Regierung huet sech der NATO géigeniwwer verflicht, déi Ausgaben ze maachen. Déi gi par rapport zum PIB gerechent a wëll de PIB vu Lëtzebuerg numol sou schnell wiisst, mussen déi Militärausgaben dem Tempo Schratt halen. Eppes wat d’Regierung an de sozialen an ekologesche Beräicher wéi beim Wunnengsbau, der Schoul oder der Mobilitéit verschléift – nämlech nohalteg Investitiounen ze tätegen, déi de steigende Bedürfnisser vun engem wuessende Land gerecht kënne ginn – dat mécht se dann awer an der Rëschtungspolitik.
