Category: Conférences de presse

Rentrée politique 2015/2016 – Conférence de presse

|
Tags: , , , , , , , , , , , ,

Am Dienstagmorgen luden déi Lénk zu einer Pressekonferenz bezüglich des Beginns der neuen politischen Saison ein. Die Parteisprecher*innen, Carole Thoma und Marc Baum, haben mehrere Schwerpunkte gesetzt, auf welche sich in der nahen Zukunft sowohl parlamentarische, als auch außerparlamentarische Aktivitäten konzentrieren werden. Auch wenn viele politische Themen sich aus aktuellen Gründen aufzwingen, wollen déi Lénk gleichzeitig eigene Akzente setzen.

Einen ersten Schwerpunkt setzen déi Lénk bei der Wohnungspolitik. Da die aktuelle Regierung, wie ihre Vorgänger, keine Strategie aufzuweisen hat, wie die Wohnungsproblematik zu lösen ist, wird die Partei in den nächsten Monaten eine groß angelegte Kampagne zu diesem Thema starten. Zentrale Anliegen sind unter anderem die Aktivierung von bestehendem Potenzial (leerstehende Wohnungen, brach liegendes Bauland), die Bekämpfung der Spekulation, sowie die Stärkung der Mieterrechte und alternativer Wohnformen.

Ein anderes wichtiges Thema der nächsten Monate wird die von der Regierung geplante Steuerreform sein. déi Lénk stellen fest, dass der Reichtum in Luxemburg sehr ungleich verteilt ist und dass ein immer größerer Teil der Gesellschaft von Armut bedroht ist. Um dieser verfehlten Steuer- und Sozialpolitik der letzten Jahre entgegen zu steuern, fordern wir eine gesellschaftliche Umverteilung durch eine Senkung der indirekten Steuern (TVA), eine Steuererhöhung  für Betriebe bei gleichzeitiger Entlastung der Haushalte, sowie eine Erhöhung von Kapitalsteuer und Spitzensteuersatz für Haushalte.

Auch die Sozialpolitik der Regierung geht für déi Lénk in die falsche Richtung. Bei mehreren Reformen wurde auf dem Rücken der Mittelschicht gespart bzw. wurden die Arbeitsbedingungen verschärft. Nennenswert sind hier die Kindergeldreform, die Pflegeversicherung, die Flexibilisierung der Arbeitszeit, sowie die Reform der Studienbeihilfen. Es gilt nun die Gesellschaft zusammen mit den Gewerkschaften zu mobilisieren um für eine gerechtere Sozialpolitik zu kämpfen.

Weiteres Thema der Pressekonferenz war das Freihandelsabkommen TTIP, das auf immer größeren Widerstand bei den Menschen stößt. Neben unzähligen Initiativen aus der Zivilgesellschaft sieht sich déi Lénk als einzigen politischen Akteur, der sich TTIP entschieden in den Weg stellt. In mehreren Gemeinden wurden auf Initiative von déi Lénk TTIP-kritische Anträge angenommen und auch im Parlament wehrt sich die Partei gegen internationale Freihandelsabkommen, welche undemokratische und unsoziale Konsequenzen mit sich ziehen. In diesem Kontext wurde ebenfalls auf die TTIP-Kundgebung am 10. Oktober hingewiesen, in der Hoffnung auf eine massive Teilnahme seitens der Bevölkerung.

Zu den internationalen Schwerpunkten gehört weiterhin die aktuelle Flüchtlingskrise in welcher die luxemburgische Regierung eine eher positive Rolle innerhalb der EU spielt. Trotzdem weisen déi Lénk darauf hin, dass die Verantwortung für diese Krise bei den westlichen Industrienationen, also auch bei Luxemburg selbst, liegt. Durch Militäreinsätze und Waffenhandel werden Gewalt, Krieg und Verfolgung verstärkt; der luxemburgische Finanzplatz ist durch die neoliberale Politik und paternalistische Vorgehensweise gegenüber den Schwellenländern für die Perspektivlosigkeit ganzer Generationen mitverantwortlich.

 

Pressekonferenz mit Fabio di Masi (die LINKE – Mitglied im EP-Sonderausschuss TAXE)

|
Tags: , , ,

 

Luxemburg Leaks: Keine Antwort ist auch eine Antwort

Gemeinsame Erklärung der Parlamentsfraktion déi Lénk in der Luxemburger Abgeordnetenkammer sowie des Europaabgeordneten  Fabio De Masi (DIE LINKE), Schattenberichterstatter der Linksfraktion GUE/NGL im Sonderausschuss TAXE des EU-Parlaments, zur gestrigen Unterredung einer TAXE-Delegation mit Regierung, Abgeordneten sowie Lobbyisten Luxemburgs.

Fabio De Masi kommentiert: „Der Kampf gegen Steuerdumping richtet sich nicht gegen Luxemburg, sondern gegen die Privilegien internationaler Konzerne. Es schadet auch der Mehrheit der Luxemburger, wenn Multis keine Steuern zahlen. Es ist dabei völlig unbestritten, dass auch  große EU-Staaten wie Deutschland und Frankreich den aggressiven Steuerwettbewerb im Interesse der eigenen Konzerne decken und dieser in den EU-Verträgen angelegt ist.”

David Wagner (déi Lénk) führt aus: “Die Luxemburger Regierung behindert weiter die Aufklärung des aggressiven Steuerwettbewerbs. Sie versteckt sich hinter dem Verwaltungsaufwand, den eine Herausgabe aller Tax Rulings seit 1991 erfordern würde.”

De Masi ergänzt: „Laut einem Rundschreiben der Luxemburger Direktion der Steuerverwaltung von 1989 dürfen Rulings nicht überwiegend der Steueroptimierung dienen. Die Vorsitzende der Rulings-Kommission konnte mir nicht beantworten, ob die früheren Rulings gegen diese Auflage und somit eigenes Luxemburger Recht verstießen. Gleichzeitig will man aber auch nicht die Dokumente vorweisen, um dies zu überprüfen. Rulings mit Auswirkungen auf andere EU-Mitgliedsstaaten unterliegen zudem bereits seit 1977 einer Pflicht zum spontanen Informationsaustausch. Der Luxemburger Finanzminister betonte, dass Luxemburg als Finanzplatz im Steuerwettbewerb stünde und andere EU-Staaten den Informationsaustausch auch nicht praktizierten. Dies bestätigt den Eindruck, dass Luxemburg – wie auch andere EU-Staaten – permanent europäisches Recht brach. TAXE fordert zudem die vollständige Veröffentlichung des “Krecké-Bericht” von 1997 zur Steuerhinterziehung in Luxemburg – einschließlich des Kapitels zu den Rulings. Wenn der Luxemburger Finanzminister nicht liefern will, müssen wir uns eben an Herrn Juncker wenden.“

David Wagner führt fort: „Wenn sich die Regierung weiter weigert umfassende Transparenz herzustellen, wird dies die öffentliche Meinung gegenüber der Luxemburger Ratspräsidentschaft erheblich belasten. Dies gilt auch für die unhaltbaren Anklagen gegen den Whistleblower Antoine Deltour und den Journalisten Edouard Perrin. Der Schutz von Whistleblowern im Bereich Korruption und Geldwäsche reicht nicht, sie müssen grundsätzlich geschützt sein, wenn sie öffentlichen Interessen dienen.”

De Masi abschließend: „Leider will die Luxemburger Regierung weiterhin keine vollständige Veröffentlichung des automatischen Informationsaustausches sowie der Konzernberichterstattung. Der Finanzminister ließ zudem ein eindeutiges Bekenntnis zu einer  breiten und konsolidierten Körperschaftssteuerbemessungsgrundlage unter der im Sommer beginnenden Luxemburger EU-Ratspräsidentschaft vermissen. Weiter bedaure ich, dass wir nicht mit Monsieur Ruling – Marius Kohl – sprechen konnten, weil die Luxemburger Regierung keinen Kontakt herstellen konnte. Nun, Kohl steht im Telefonverzeichnis. Wir werden ihn wie Herrn Juncker ins Europäische Parlament einladen. Herrn Junckers Dienstanschrift müsste bekannt sein: Place Schuman, Brüssel, Sitz der EU-Kommission.”

Kontakt: Büro Fabio De Masi, MdEP DIE LINKE,  Tel.: +33(0)3 881 75667 (Straßburg), fabio.demasi@ep.europa.eu

Présentation d’un projet de Constitution alternatif

|
Tags: , ,

déi Lénk hunn haut en alternative Projet fir eng nei Verfassung virgestallt, deen ab elo online op verfassung.dei-lenk.lu ze liesen as. Jiddereen as invitéiert séng Commentairen, Kritiken a konkret Virschléi op dësem Site ze maachen. Mir freen eis op är Baiträg a wäerten aktiv mat diskutéieren.

déi Lénk vient de présenter un projet de Constitution alternatif, accessible en ligne en cliquant sur verfassung.dei-lenk.lu . Chacun-e est invité-e à consulter le site et à faire ses commentaires, critiques et propositions concrètes. Nous sommes ravis de lire vos contributions et participons activement au débat.

Alternative Verfassungstext als PDF

Firwat en alternativen Projet fir eng nei Verfassung?

Zanter 2009 gouf an der Chamber hannert den zouenen Dieren vun der Institutiounskommissioun iwwer eng grondsätzlech Ännerung an Erneierung vun der lëtzebuergescher Verfassung diskutéiert, déi an hiren wesentlechen Zich nach aus der Mëtt vum 19. Joerhonnert staamt. Iwwer d’Noutwendegkeet vun esou enger fundamentaler Revisioun vun der Constitutioun gëtt et keen Zweiwel.

Vun Ufank un hunn mir als Lénk awer kritiséiert, datt esou eng fundamental Revisioun vun der Constitutioun vill méi en grouss ugeluechten ëffentlechen Debat bräicht, iwwer déi grondsätzlech Ausriichtung an déi wesentlech Froen vun enger Verfassung, déi den Usproch huet, op der Héicht vun den Entwécklungen an Erausfuerderungen vum 21. Joerhonnert ze sinn.

Dës grondsätzlech ëffentlech Debatt ass net gefouert ginn an d’Bierger konnten net un där wichteger Diskussioun deelhuelen. En flagranten Manque un Partizipatioun zeechnen d’Demarchen aus, déi zu deem Projet gefouert hunn, deen elo virgestallt gouf.

Als Lénk hunn mer an der Chamberskommissioun d’Aarbechten suivéiert an och versicht anzegräifen, mee ëmmer sous réserve vun der Noutwendegkeet vun enger grousser ëffentlecher Debatt.

Och no den Neiwalen 2013, déi jo duerch eng demokratesch an institutionell Kris zustanen komm sinn, sollt den ëffentlechen Deel vun der Diskussioun sech op 4 Froen reduzéieren an vun deenen dunn och nach eng – no engem zweiwelhaften an onkloren Kompromëss mat der Kierch – zréckgezunn gouf.

Déi Lénk waren och déi eenzeg, déi an der Kommissioun weider Froen agereecht hunn, zu deenen d’Leit sech sollten ausdrécken: de Sozialstaat, d’Roll vum Staatschef, d’Trennung vu Kierch a Staat an d’informationnelt Selbstbestëmmungsrecht. All dës Froen goufen awer vu enger Majoritéit vun CSV, DP, LSAP a Gréng zeréckgewisen.

Elo gouf den Projet vun enger neier Verfassung publik gemeet. Mär fannen, datt deen Entworf awer net den Uspréch vun eiser Zäit gerecht gëtt an net déi gesellschaftlech Avancéë duerstellt, déi esou een Text eigentlech misst hunn – wéi dat an der Geschicht vun Verfassungen jo och ganz oft de Fall war.

Mär fannen awer och, datt et mat der Kritik un deem Projet net duergeet. Mär hunn eis gesot, datt een d’Onzoulänglechkeet vun deem Projet am beschte kann doduerch beweisen, datt een en alternative Projet ausschafft. Deen keen Dogma ass, och keng ofgeschlossen an definitiv Wourecht. Mä en Bäitrag zu engem méi grondsätzlechen Debat iwwert d’Entwécklung vun eiser Gesellschaft – en Debat, dee mär fir dringend noutwendeg halen.

Duerfir also dësen alternative Projet, deen mer méiglechst breet wëllen diskutéieren an den Leit d’Méiglechkeet ginn, sech dorunner ze bedeelegen, hir Iddiën, Iwwerleeungen an Proposen mat an deen Text afléissen loossen, ier mer en am Hierscht als eegen Gesetzespropositioun an d’Chamber eraginn.

Eng aner Logik

Eisen alternative Projet soll engersäits Barrièren géint Dériven vum Ultraliberalismus opriichten, an anerersäits doriwwer eraus Dieren opmaachen fir Alternativen zur Logik vun der Kapitalverwertung op Käschten vu Mënsch an Natur.

Eis Propositiounen hunn also engersäits en defensive Charakter, am Sënn vun der Protektioun vun bestehende Fräiheeten a Rechter, déi a Gefor sinn, an anerersäits en offensive Charakter mat neie Rechter, neien Obligatiounen vum Staat.

Engersäits also, zum Beispill, méi eng staark Protectioun vun der Demokratie par rapport zu der geballter wirtschaftlecher Muecht an zu den supranational Exekutiven; an anerersäits nei Weeër a Richtung vun méi Partizipatioun an direkt Demokratie.

Engersäits eng méi staark Ofsécherung vun deenen sougenannten negativ Rechter – also alles wat d’Protectioun vum Individuum par rapport zum Staat betrëfft; anerersäits awer och vill méi a méi präzis a nei positiv Rechter – virun allem sozial Rechter – an dat heescht Obligatiounen vum Staat.

Mär fänken un mat enger neier inhaltlecher Definitioun vum Staat, vun senger Missioun, sengen grondsätzlechen Zieler. Mär mengen, eng substantiell Definitioun vum Staat misst eigentlech en Entworf vun engem gesellschaftleche Projet sinn, engem „choix de société“. An dat hu mer an engem éischten Kapitel also probéiert. Sozialstaat, Etat laïque, net nëmmen repräsentativ, ma och direkt Demokratie, ausgedehnte Grondrechter, Ofbau vun Ongläichheeten, Nohaltegkeet, Ofschafung vun Militärbléck, en Europa vun der Solidaritéit…

Grondrechter

Ganz vir also d’Grondrechter.

Dozou e puer grondsätzlech Remarken. Fir eis sinn Grondrechter – also Mënscherechter am breede Sënn vum Wuert – prinzipiell ondeelbar. Dat heescht, datt een net soll trennen tëschent deenen klasseschen liberale Rechter a Fräiheeten, déi den Individuum géint den Agrëff vum Staat mussen protegéieren, déi ee kann viru Geriicht akloen – an deenen sougenannten neien Generatiounen vu Grondrechter éischter ma sozialen a kulturellen Beräich – déi dann natierlech och symmetresch derzou Obligatiounen vum Staat bedeiten.

Dobäi ass elo villfach unerkannt, datt sozial Rechter eigentlech d’Viraussetzung sinn, datt jiddwereen déi liberal Rechter iwwerhaapt kann notzen.

Och am internationale Recht sinn duerch déi sukzessiv Pakten zu de Mënscherechter, zu de politesche Rechter, zu den economeschen, sozialen a kulturelle Rechter se alleguer prinzipiell op deeselwechte Niveau gehuewe ginn. Mär hunn eis dofir och zum Deel vun deene Pakten inspiréiere gelooss.

Dofir si mer och net averstanen mat där Opdeelung am Projet vun der Kommissioun. Do stinn eng Rei wichteg Rechter, wéi zum Beispill Recht op Aarbecht oder Recht op Wunneng, ënner dem Titel „Objectifs à valeur consitutionnelle“, also vag „Zilsetzungen“. A mär mengen, dat wären Grondrechter vum selwechte Wäert wéi déi klassesch liberal Fräiheeten, an déi also och Obligatiounen vum Staat verlaangen.

Da fänke mer awer mat deene méi klasseschen un. Ma och do wëlle mer, wéi gesot, vill méi wäit goen wéi de Projet vun der Kommissioun.

Dozou e puer Beispiller erausgegraff:

Et geet net duer, Diskriminatiounen ze verbidden, de Staat huet d’Obligatioun, déi strukturell Ursaachen vun Diskriminatioun an Ongläichheet ofzebauen (18),

Keen däerf gezwonge ginn, un engem Krich deelzehuelen (21)

All Bierger huet Recht op gratis Schoul, och Héichschoul (23)

Besonnesch Kanner brauchen eng staark Protektioun (24)

Protectioun vum Journalist a vun sengen Sourcen(29)

Gewëssensfräiheet an dofir Trennung vu Kierch a Staat(31)

Verbuet vun politescher Bespëtzelung (34)

All Bierger huet Recht op Zougank zu allen Informatiounen, déi hien/si betreffen an all Informatiounen vun allgmengem Intressi (36 – 37)

Ausdrécklecht Recht op Désobéissance AN ausdrécklech Protectioun vum „lanceur d’alerte“ (38, 39)

Recht op informationnell Selbstbestëmmung (41)

Stäerkung vum Asylrecht duerch d’Obligatioun, déi konkret Situatioun vum Demandeur ze ënnersichen.

Sozial Rechter

Mär hunn dann e grouss Gewiicht geluecht op den Ausbau vu soziale Rechter a vum Sozialstaat. Och do e puer Beispiller erausgegraff.

Rechter vum Salariat: Aarbechtsbedingungen, Loun, Protectioun géint licenciement abusif, Kontroll a Matbestëmmung am Betrib, och iwwert strategesch Décisiounen. (50 – 57)

Recht op Zougank zu deenen wichtegsten ëffentlecher Servicer a Gidder (58)

Recht op Wunneng (59)

En universellt an ëffentlecht System vu Sozialversécherungen, an zwar a Form vu sozialem Eegentum, dat net däerf privatiséiert gin (60)

Obligatioun vum Staat, fir sozial a soziokulturell Ongläichheeten ofzebauen – zum Beispill duerch Steierpolitik, Bildungspolitik (67)

Eng nei Definitioun vum Eegentumsrecht an der wirtschaftlecher Fräiheet: éischtens emol d’Präzisioun, datt et net nëmmen Privateegentum, ma och ëffentlecht a soziaalt Eegentum, dat och eng staatlech Protectioun verdéngt; an datt d’Notzung vum Eegentum net dem allgemengen Intressi däerf widderspriechen. Ugesiichts vun där enormer Konzentratioun vu Räichtum a Muecht an hir Konsequenzen drängt déi Restriktioun sech offensichtlech op. Och gesellschaftlech Eegentum un wichtegen Ressourcen soll op d’mannst emol als Méiglechkeet festgehale ginn – esou wéi zum Beispill am däitschen Grundgesetz.

Nohaltegkeet

Mär hunn e speziellt Kapitel formuléiert zu dem Thema Ëmwelt, Klima, Nohaltegkeet – e bëssen inspiréiert vun der franséischer Charte de l’environnement, déi do en Deel vun der Konstitutioun ginn ass (73 ss). Dozou gehéiert de Pincipe de précaution, eng staark Barrière géint Natur- an Ressourcenzerstéierung, och d’Reduktioun vun eisem ekologeschen Foussofdrock.

A mer hun explizit och ënner dem Titel „Droit animalier“ e staarkt Signal fir en aneren Ëmgank mat den Déieren wëlle setzen – andeem se zum Beispill explizit als Liewewiesen musse gëllen, an net als „Saachen“ (81) a géint Leiden aller Aart mussen protegéiert ginn.

Clauses tranversales

Nach e Wuert zu deenen Clauses transverales – dat heescht Klauselen, déi sech op all déi opgezielte Grondrechter bezéien.

Fir d’éischt emol de Prinzip vun der Net-Regressivitéit. Dat heescht, kee Gesetz, wat déi Grondrechter regelt, an och keng Verfassungsännerung däerf d’Substanz vun deene Grondrechter a Fro stellen.

An zweetens, déi sougenannte Clause pro homine, déi zréckgeet op e Virschlag vun der Madame Véronique Bruck an der Zäitschrëft Forum. Déi beseet, datt supranational Recht, dat fir de Bierger méi favorabel wär wéi eis eegen Konstitutioun, dann juristesch och iwwert der Konstitutioun misst stoen an datt e Geriicht dat muss berücksichtegen.

An zum Schluss nach dat hei och zur Kohärenz vun eisem Projet.

Generéis Grondrechter hunn nëmmen dee gewënschten Effet, wann se och juristesch ofgeséchert ginn. An dofir plädéiere mer fir eng staark konstitutionell Kontroll iwwert en Verfassungsgeriicht mat wesentlech neien Kompetenzen, mat neien Prozeduren.

Citoyennetéit

Mir plädéiere net nëmme fir staark individuell Grondrechter, mee och fir en demokratesche Staat, deen se a Politik ëmsetze kann an dem seng Ziler a Kapitel 1 definéiert ginn.

Doniewent gëtt e neit Konzept vu Biergerschaft (Citoyenneté) geschafen an d’Institutioune gi generell demokratiséiert.

A Kapitel 2 iwwer d’Citoyennetéit, an am Kapitel 4 iwwer d’Chamber, gëtt definéiert vu weem de politesche pouvoir ausgeet: vun de Biergerinnen a Bierger, d.h. éischtens vun de Lëtzebuergerinnen a Lëtzebuerger, déi automatesch an de Wahllëschte stinn, awer och vun all deenen, déi méi wéi 5 Joer hei wunnen a sech an d’Wielerlëschten agedroen hunn. De politeschen Alter gëtt op 16 Joer festgeluecht. D’Wahlflicht gëtt ausdrécklech als Biergerflicht festgehalen wann een agedroen ass. Dat selwecht gëllt och fir d’Gemengewahlen an de Referendum.

Dat Kapitel iwwer d’Citoyennetéit ass nei an zentral. Et dréit der Ännerung Rechnung, déi haut scho bei de Gemengewahlen a bei den Europawahlen an all europäeschem Land eng Realitéit ass: dass e Wunnen an engem Land och Matbestëmmungsrechter an dem Land schaaft.
Politesch Rechter sinn domat och bei Chamberwahlen a bei engem Referendum, esou wéi haut schonn bei Gemengen- an Europawahlen, net méi eleng un d’Nationalitéit gebonnen.

Dat hëlt der Nationalitéit als aner zentral Kategorie kee Pouvoir ewech. E Lëtzebuerger oder eng Lëtzebuergerin hunn automatesch all déi politesch Rechter déi fir Net-Lëtzebuerger un d’Residence an un d’Aschreiwen op de Wahllëschte gebonne sinn. Un d’Nationalitéit bleiwen och all Zivilrechter gebonnen déi de Statut vun de Persounen ausmaachen – an déi bis elo net an der Verfassung stoungen.

Och fir den Zougank zur Fonction publique bleift d’Méiglechkeet vun ënnerschiddleche Regelunge behalen. A selbstverständlech bleift déi aktuell Sproocheregelung an déi zentral Roll vum Lëtzebuergeschen erhalen.

Eis Verfassung, déi sech em d’Begrëffer vu Citoyennetéit a Nationalitéit dréit, kuckt an d’Zukunft vun engem Land, dat – och am internationale Kontext – nëmmen derbäi gewanne kann wann et de soziologesche Realitéite Rechnung dréit, och deeër dass eng Majoritéit vun Aarbechter an Ugestellten am Privatsecteur déi op laang Zäit hei am Land wunnen, kee Stëmmrecht hunn.

Mer wëllen duerfir och déi Konzepter offensiv an d’aktuell Diskussioun em d’Verstäerkung vun der Demokratie abréngen.

Eng rezent Etude vu SESOPI huet nogewisen, dass – bei dem aktuellen Awunnerzouwuess – nëmmen déi gläichzäiteg Aféierung vum Awunnerwahlrecht a vu weideren Erliichterungen bei der Nationalitéit verhënnere kann, dass d’Politik an Zukunft an eisem Land vun enger Minoritéit bestëmmt gëtt – wat eis jo gëff all demokratesch Qualifikatioun ewech huelen an eis zum Apartheid-Land gëff maachen.

Vill ze vill Zäit ass verluer gaangen bei leschten Enns dach erfolleglose Versich den Zougank zur Nationalitéit ze verhënneren. Et war den CSV-Minister Frieden deen eng „Reethniséirung“ (Scuto) vollzunn huet, souwéi an deenen 30er Joren, déi den Artuso-Bericht ënnersicht huet. Et war den ADR dee sech laang géint d’duebel Nationalitéit gewiert huet. Mam eemolege Resultat an Europa dass haut nach 44% vun der Wunnbevëlkerung kee Wahlrecht hunn.

D’Unhänger vum Neen wëlle net verstoen, dass mer als demokratesch Natioun nëmmen iwwerliewe kënne wa mer 1.d’Awunnerwahlrecht ënner gewësse Bedingungen aféieren an 2. d’Bedingunge fir Lëtzebuerger ze ginn opmaachen, besonnesch fir déi, di hei gebuere sinn an hei an d’Schoul gaange sinn.

Domadder schwäche mer net eis demokratesch Souveränitéit, mee mer stäerke se!

Den ADR an déi meescht aner äifreg Verfechter vum Neen beim Referendum vum 7.Juni wëllen eis just géint eis Aarbechtskollegen a Noperen schützen, déi eng aner Nationalitéit hunn, a net géint déi, di eis all zesummen economesch dominéieren.

Initiativrechter

Mär awer stäerken an eiser Verfassung déi demokratesch Souveränitéit vum Vollek, andeem mer him och nei politesch Matbestëmmungsrechter ginn.

En zentrale Punkt dobäi ass och d’Biergerinitiativrecht am Artikel 120, als Kärstéck vun engem Kapitel iwwer direkt a partizipativ Demokratie. An 3 Etappen – vun deeër déi läscht de Referendum ass – kann hei eng bestëmmten Zuel Bierger eng Gesetzespropositioun areechen.
An deenen 2 éischten Etapp kann d’Chamber entscheeden op si de Virschlag unhëlt a kann da selwer e Gesetz ausschaffen. Allkéiers kënnen awer och d’Initiateuren entscheeden op déi parlamentaresch Reaktioun hinnen duergeet.

An der 1.Etapp ginn 0,5% vun den agedroene Wieler duer fir eng – positiv oder negativ – Décisioun vun der Chamber ze provozéiren.

An der 2.Etapp („initiative populaire élargie“), wa se vun 2,5% Wieler ageleet gëtt (5% bei enger Verfassungspropositioun), féiert de Refus vun der Chamber zum Referendum. Da kann awer och all Partei an der Chamber selwer eng Propositioun de loi maachen an se och zum Referendum stellen. All Propositioune gi virum Referendum engem net zwéngenden Avis vum Staatsrot an engem zwéngen den Avis vun engem neie Verfassungsgeriicht ënnerbreet. Dat majoritärt Resultat vum Referendum huet bindende, gesetzgebende Charakter.

Déi Volleksinitiativ mécht d’Biergerinnen a Bierger direkt zu Gesetzgeber, zesumme mat der Chamber. Am Géigesaz zum Kommissiounstext, deen och esou eng „initiative législative“ virgesäit, gesi mer eng Prozedur an der Verfassung selwer fir (déi jo duerch e Referendum soll ugeholl ginn).

Parlamentaresch Demokratie

Mee och de pouvoir législatif, d’Chamber, gëtt am Verglach mam Kommissiounstext wesentlech par rapport zur Regierung gestäerkt, duerch 3 Haaptpunkten:

-Virun der Ënnerschrëft ginn d’Regirungsreglementer publizéiert an duerch déi zoustänneg Chamberkommissioun aviséiert (Artikel 113);

-D’Gesetz (an net e Reglement) definéiert d’Organisatioun an de Funktionnement vun der Regierung an och d’Limitatioun vun de Mandater an de Code de déontologie vun de Ministeren. (Artikelen 145, 117);

-De Staatsrot (Artikel 150) gëtt e Konsultativorgan vun der Chamber, vun hir ernannt, mat Vertrieder och vun der Zivilgesellschaft dran, awer weiderhi mam Recht fir d’juristesch Kohärenz an d’Konformitéit vun de Gesetzer a Reglementer zu iwergeuerdende Rechter ze préiwen; nëmme nach bei Verfassungswiddregkeet soll en eng opposition formelle kënne maachen.

Ee vun deene wichtegste Fortschrëtter vum Kommissiounstext hu mer dogéint iwwerholl:
Nämlech d’Recht eng Regirungsembildung oder Neiwahlen auszeléisen duerch e Mësstrauensvote an der Chamber, a nëmmen duerch esou e parlamentaresche Vote. D’Parlament gewënnt esou seng Souveränitéit erëm a bleift och selwer am Amt bis dass déi nei Chamber vereedegt ass.
Dat ass déi wichtegst Léier aus dem Juncker-Coup vun 2013, deen d’Chamber duerch de Grand-Duc opgeléist an sech a seng Regierung am Amt gelooss hat. Wéi der wësst war déi Lénk déi eenzeg Partei déi deemools konsequent d’Demissioun vun der Regierung gefrot huet.
D’Parlament kritt also, mam Vollek, vill méi Poids vis-à-vis vun der Exekutiv.

Domat gëff wierklech, zesummen mat deenen neien Citoyennetérechter, en neien historeschen Verfassungs-Zyklus ageleet ginn.
Et huet eis nëmme normal geschéngt, och d’Roll vum Staatschef an dem Kontext nei ze definéieren.

Staatschef

Eis stéiert fundamental un dem virleiende Kommissiounstext, dass en – trotz engem fréien Usaatz a Richtung schwedesch formal Monarchie, dee vun der Juncker-Regierung an dem Staatsrot séier a Fro gestallt ginn ass – d’Roll vum Grand-Duc intakt léisst.
Hien trount nach ëmmer iwwer der Chamber a verkierpert a Wierklechkeet de Pouvoir vun der Regirung, déi sech hannert him verstoppt. Mär brauchen awer keng „parlamentaresch Monarchie“ – wéi et elo am Kommissiounstext steet, wat en enorme konzeptuelle Réckschrëtt zur aktueller Verfassung ass – mer brauchen eng lieweg Demokratie déi d’Vollék representéiert a mat décidéire léisst.

Mer haten duerfir eng Referendumsfro 1) zum Prinzip vun der Monarchie an 2) zu de Pouvoiren vum Grand-Duc als netgewielte Staatschef proposéiert. Dat ass vun alle Parteien ofgeleent ginn.

Mer sinn duerfir konsequent an der Logik a gesinn ee vum Parlament gewielte President – alternativ eng Fra an e Mann – fir, mat beschränkte Pouvoiren, déi an Artikel 157 definéiert sinn.
Lëtzebuerg gëtt domat an eisem Virschlag eng Republik.

Verfassungsgeriicht

Wichteg ass schlussendlech nach ze soen, dass mer, niewent der aktueller Verfassungskontroll duerch question préjudicielle vun de Geriichter, déi mer – am Géigesaz zur Kommissioun – bäibehale wëllen, eng Méiglechkeet fir all Persoun wëlle schafen, um Enn vun engem Prozess der Cour constitutionnelle Froen z’ënnerbreeden, déi dës Cour net vun de Geriichter ënnerbreet kritt huet – als zousätzlech Garantie, dass an individuelle Prozesser och d’Verfassungsbestëmmungen respektéiert kënne ginn.

Wichtegst Neierung ass hei awer déi politesch Kompetenz, déi dës nei Cour Constitutionnelle soll iwwerdroe kréien. Si soll, nom Unhuele vun Traitéen, Gesetzer oder Reglementer duerch d’Majoritéitsparteien, kënnen hir Verfassungskonformitéit kontrolléieren, an zwar op Ufro vun enger Gemeng an enger Chambre professionnelle am Kader vun hiren Attributiounen, oder allgemeng op Ufro vum Staatsrot oder vu 5 Deputéierten. Dat ganzt ass an Artikel VIII geregelt.

Dat sinn déi wichtegst Ännerungen par rapport zum Kommissiounstext. Vill kleng aner Ännerungen fënnt een am Text erëm, deen sech awer och an anere Punkten un den Text vun der Kommissioun uleent.

Alternative Verfassungstext als PDF

Le tax ruling: la position de déi Lénk

|
Tags: , , ,

Pressedossier von déi Lénk (de)

Dossier de presse de déi Lénk (fr)

#LuxLeaks: Questionnaire interactif sur le ‘tax-ruling’

Suite aux révélations dans le cadre de LuxLeaks, la commission des finances de la Chambre des Députés discutera le 5 décembre 2014 le ‘tax-ruling’, le fonctionnement, l’envergure, les problèmes et la responsabilité politique. A cette occasion, la commission établira un échéancier, pour voir ce qui sera clarifié à quel moment et avec quels moyens. Afin de préparer ce débat, nous avons établi un questionnaire, qui se veut de reprendre toutes les questions que tout un chacun se pose dans ce contexte.

Questions concernant la pratique du tax-ruling au Luxembourg (version définitive)

I. L’inventaire des décisions anticipatives

1)             Est-ce qu’il existe un inventaire complet des décisions anticipatives («renseignements qui lient l’administration» ou ‘tax-rulings’) effectuées ou signées par l’Administration des Contributions directes du Grand-Duché de Luxembourg (ACD)? Sur quelles données renseigne cet inventaire? Au cas où un tel inventaire complet n’existe pas, ne serait-il pas urgent et opportun de l’établir et d’y joindre tous les documents signés et à la base de telles décisions anticipatives?

2)             Quelle est le nombre de décisions anticipatives effectuées – par année – depuis l’édition de la circulaire L.G./N.S. no 3 du 21 août 1989? Quel est le nombre par mandataire (par année)?

3)             Combien d’agents de l’ACD ont signé de telles décisions anticipatives et quels étaient leur fonction? S’agit-il uniquement d’agents du bureau d’imposition sociétés VI ou bien d’autres bureaux ont-ils également signé des décisions anticipatives? Dans l’affirmative, de quels autres bureaux s’agit-il et quelle est la répartition du nombre de décisions signées par les différents bureaux? Combien d’agents étaient en charge des décisions anticipatives dans les différents bureaux, dont le bureau sociétés VI?

4)             Quel est le nombre de décisions communiquées à des autorités ou instances d’autres pays (lesquels), européennes ou internationales (lesquels)? S’agit-il de renseignements sur demande, de demande d’aides d’instances judiciaires ou autres et comment se répartit le nombre total sur les différentes provenances de demandes? Le Luxembourg a-t-il répondu positivement à ces demandes? Si non, pourquoi pas et dans quels cas?

II. L’envergure financière

5)             Quel est le total annuel des impôts perçus par des entreprises ayant bénéficié d’une décision anticipative? Comment ce montant se répartit-il sur les entreprises déjà installées au Luxembourg avoir reçu une décision anticipative et celles s’étant installées suite à une décision anticipative?

6)             Quelle était, pour les entreprises concernées, la base d’assiette de départ imposable avant la prise en compte des différentes dispositions de la loi sur les impôts de revenus (LIR) qui ont permis de réduire cette assiette? Quelle sont les 50 ou 100 entreprises principalement concernées (par montant décroissant des bases d’assiette de départ) et quelle est jusqu’ici la somme, par année, de cette base d’assiette avant déduction?

7)             Quelles sont, pour ces 50 ou 100 sociétés concernées, les montants non-imposés suite aux déductions proposées par les mandataires et accordés par l’ACD? Quel est le total de ces montants non-imposés par année?

8)             Quels sont les impôts que les sociétés concernées auraient dû payer en l’absence de décisions anticipatives et quels sont les impôts que ces sociétés auraient dû payer conformément à ces décisions anticipatives? Quelles sont les sommes réellement perçues par l’ACD et comment expliquer d’éventuels écarts?

9)             Quels sont les pays/Etats concernés par ce transfert de l’imposition au Luxembourg et dans quelle grandeur d’ordre?

10)         Ne serait-il pas opportun d’inclure toutes les décisions anticipatives dans un registre public et d’y joindre les documents signés ou à la base de ces décisions?

III. L’emploi concerné directement

11)         Combien de personnes ou d’ETP (équivalents plein temps) sont en charge des rulings auprès des mandataires (‘Big Four’ et autres consultants/cabinets)?

12)         Combien d’autres emplois sont directement liés à la gestion des sociétés implantées au Luxembourg sur base d’un ruling?

IV. La base légale

13)         Quelles sont les principales dispositions légales (dites «niches fiscales») qui permettent aux sociétés concernées de réduire leur charge d’impôts au Luxembourg?

14)         L’article 99 de la Constitution du Grand-Duché dispose qu’«aucun impôt au profit de l’Etat ne peut être établi que par une loi.» Quelle est la base légale des décisions anticipatives au Luxembourg (veuillez bien préciser les lois et les articles en question)? Au cas où la pratique des décisions anticipatives n’est pas établie par une telle loi, n’est-elle pas contraire à ces dispositions constitutionnelles?

15)         Une circulaire du directeur ne suffit certainement pas à légaliser la pratique des décisions anticipatives. Or, la circulaire en question (circulaire L.G./N.S. no 3 du 21 août 1989) précise expressément que «des renseignements à l’effet de lier l‘administration ne sont pas fournis dans les où la préoccupation d’obtenir un avantage fiscal est le souci primordial (p. ex. l’examen de schémas aux fin d’épargner des impôts dits „Steuersparmodelle“, (…))» : Combien de décisions anticipatives répondent réellement à cette exigence ? Est-ce que la plupart des décisions anticipatives n’ont-elles pas justement été opérées dans le souci primordial d’obtenir un avantage fiscal dit „Steuersparmodell“?

16)         L’article 101 de la Constitution du Grand-Duché précise: «Il ne peut être établi de privilège en matière d’impôts. Nulle exemption ou modération ne peut être établie que par une loi.» En fait qu’une aristocratie financière bien établie bénéficie du privilège de décisions anticipatives, n’est-elle pas contraire à cette disposition constitutionnelle?

17)         L’article 29 de la loi générale des impôts modifiée du 22 mai 1931 («Abgabenordnung»), dispose: „Die Vorsteher (der Steuerkontrollstellen) haben darauf zu halten, dass die Steuern in ihrem Bezirk nach dem Gesetz verwaltet und alle Steuerpflichtigen gleichmässig behandelt werden.“ Les décisions anticipatives ne sont-elles pas en elles-mêmes contraires à cet article général, qui ne prévoit aucune dérogation ou exception?

18)         La pratique des décisions anticipatives a-t-elle respecté le principe du traitement égal, qui est inscrit aussi bien dans le traité européen que dans l’article 29 de la loi générale des impôts luxembourgeoise?

19)         Est-ce qu’un traitement inégal ne constitue pas une aide d’Etat dans le sens de l’article 108 du Traité de l’union européenne?

20)         Quels sont les pays européens qui pratiquent le ‘tax-ruling’ et comment est réglée cette pratique dans les autres pays?

21)         Quelles sont les (principales) niches fiscales qui existent dans d’autres pays de l’Union Européenne et au-delà?

22)         Quelles sont les dégâts que les Etats se causent mutuellement avec ces niches fiscales et le dumping fiscal? Est-ce que le chiffre avancé très souvent, y inclus par des institutions européennes, de mille milliards d’Euros qui échapperaient chaque année aux pays européens à cause de la fraude fiscale (et 100 milliards d’Euros pour les pays en développement – plus que les aides au développement!) concernent-ils uniquement la fraude proprement dite ou incluent-ils les montants non-perçus à cause de l’optimisation fiscale? Ne serait-il pas opportun de faire élaborer un rapport complet à ce sujet?

23)         Comment les ministres ayant pris la parole le lendemain de «LuxLeaks» ont-ils pu affirmer que toutes les décisions anticipatives prises sont légales quand ils affirment quelques jours par après que – en vertu de la séparation de la décision politique de celles de l’administration – ils n’ont pas connaissance du contenu des décisions en question?

 

VI. Les antécédents de «LuxLeaks»

24)         A quelle date la fuite de documents relatifs au «tax-rulings» a été constaté par PwC? Quelle sont les initiatives prises par PwC suite à ce constat et dans quel délais ont-ils été prises?

25)         Quand le Gouvernement a-t-il été informé de cette fuite? Quelles initiatives ont été prises par le Gouvernement à cet égard et quand ont-elles été prises? Le Gouvernement était-il conscient de l’envergure de cette disparition de documents sensibles?

26)         Quels étaient les constats et les propositions du député Jeannot Krecké en ce qui concerne la pratique du tax-ruling dans son rapport (original) remis en 1997 au Premier ministre, ministre d’Etat à l’époque?

27)         Quelle était l’idée derrière l’annonce faite suite à la publication d’un certain nombre de documents par la chaine de télévision France2, d’instaurer au sein du Gouvernement un groupe de travail concernant le «tax-ruling»? Quelles étaient les projets exacts du Gouvernement à l’époque? Ont-ils été réalisés? Dans l’affirmative, quels en ont été les résultats? Dans la négative, pour quelles raisons ces projets n’ont-ils pas été mis en œuvre?

28)         Y a-t-il eu des initiatives de l’UE ou de l’OECD par rapport à la pratique des tax-rulings au Luxembourg avant l’année 2014? De quelles initiatives s’agit-il? Quelle était la réaction du Gouvernement luxembourgeois?

29)         Lors de la réception du courrier de l’ICIJ concernant «la publication dans un proche avenir» basée sur «des recherches de 9 mois» concernant «des centaines de tax-rulings par année» («hundreds of complex tax rulings every year») quelle était l’évaluation de l’envergure faite par le ministre ou le ministère des finances? Est-il normal que le Gouvernement n’ait pas été informé par le ministre compétent de l’imminence d’une affaire aussi importante?

30)         Pourquoi M. Jean-Claude Juncker, candidat à la présidence de la Commission européenne, n’a-t-il pas informé le Gouvernement de la réception d’un tel courrier et de l’enjeu de cette affaire pour le Grand-Duché? Avait-il lu les questions et les aurait-il trouvées impertinentes, tel qu’il l’a affirmé à la presse internationale, ou bien les avait-il classées sans les lire, tel qu’il vient de l’affirmer à RTL-Radio Lëtzebuerg dans l’émission «Background» du samedi, 29 novembre 2014? Monsieur Juncker, n’a-t-il vraiment pas d’employés qui auraient lu ce courrier avant qu’il n’ait été classé?

V. Le contrôle politique

31)         Les responsables politiques étaient-ils au courant de l’envergure, de l’évolution (nombre et montants en cause) et des conséquences (dégâts pour d’autres Etats, image du Luxembourg, …) de la pratique des décisions anticipatives?

32)         L’édition de la circulaire L.G./N.S. no 3 du 21 août 1989, était-elle basée sur une initiative de l’ACD ou sur une initiative politique?

33)         Le contenu de cette circulaire avait-il été convenu avec le ministre compétent?

34)         Les ministres successifs ont-ils été tenus informés de l’évolution de la pratique et de l’envergure des décisions anticipatives effectués par l’ACD?

35)         Un ministre responsable ou un autre membre du gouvernement a-t-il mis en question à des moments précis cette pratique et ces conséquences?

36)         Dans quelle mesure les gouvernements successifs et leurs ministres compétents ont-ils été conscients de l’absence de base légale pour ces décisions anticipatives? Qu’est-ce qu’ils ont entrepris pour y remédier?

Questionnaire tax-rulings

circulaire administration des contributions

Priorités politiques pour la rentrée

|
Tags: , , , , , , , ,

 

Rentrée politique 2014/2015 du parti Déi Lénk 

Le parti de Déi Lénk s’est donné trois priorités pendant la nouvelle période législative et souhaite s’engager particulièrement :

1)      afin de contrer l’inégalité sociale grandissante

2)      pour un logement abordable pour tous

3)      pour la mise en place des mesures efficaces contre le chômage.

1)    L’inégalité grandissante et la situation sociale de la population

Le gouvernement actuel travaille dans les seuls intérêts de la finance et des plus riches, qui contribuent de moins en moins au bien-être de la société, alors que la population qui travaille est de plus en plus imposée. En effet, force est de constater que la coalition PD-POSL-Les Verts continue dans la lancée du gouvernement précédent, mené par le PCS-POSL. Il va cependant encore plus loin en introduisant deux impositions supplémentaires, qui vont grever de façon démesurée les revenus les plus modestes et sont, de ce fait, antisociales. Il s’agit notamment de:

–         l’augmentation de la TVA, qui va toucher surtout les ménages qui vont de ce fait voir leur budget annuel amputé de 700-800€. Nous, de déi Lénk, sommes au contraire d’avis que les impôts devraient être répartis de façon équitable: l’augmentation d’un seul point pourcentage de la tranche d’imposition la plus élevée, qui passerait alors des 40% actuels à 41%, ramènerait la bagatelle de 200 millions d’euros dans les caisses de l’État, mais ne toucherait que les ménages avec un revenu est supérieur à 100 000 € annuels. Par ailleurs, l’introduction d’une taxe sur les transactions financières générerait également des revenus considérables et contribuerait, au même temps, à réduire significativement les spéculations financières actuelles.

–         l’introduction d’une « contribution » de 0,5% pour financer les services à la petite enfance (crèches, maisons relais etc.) qui va, encore une fois, à l’encontre du principe de l’imposition progressive car, indépendamment du revenu, tout le monde est appelé à contribuer à la même hauteur. Nous de déi Lénk pensons, au contraire, que les services à la petite enfance sont un service public éminemment important et d’une très grande qualité et ils devraient donc être financés par le budget général de l’État.

2)         Un logement à prix abordable pour tous

La problématique des logements à des prix actuellement inabordables nous tient particulièrement à cœur. Pendant les deux dernières années deux lois ont vu le jour concernant la question des logements: le « Pacte Logement » et le « Plan sectoriel Logement », dans le cadre de la politique de l’aménagement du territoire. Elles ont une caractéristique en commun: aucune des deux est un programme de construction de logements.

En effet, le « Pacte Logement » a renfloué les caisses de ces communes qui ont vu leur population atteindre un certain seuil. Plus d’habitant et plus d’argent ne veulent pas forcément dire plus de logements, au contraire, cela pourrait même causer une pénurie de logements et réduire la taille et la qualité des logements disponibles.

Le « Plan sectoriel Logement » est nécessaire car il ne peut pas y avoir un plan sectoriel sans  un plan de construction de logements. Toutefois on constate un manque de coordination dans les communes. Ce qui est encore plus grave c’est l’absence de la garantie que les logements qui seront construits dans une commune correspondent à la demande. On met à la disposition des promoteurs immobiliers des terrains, sans aucune garantie quant à la qualité et à l’accessibilité financière des futurs logements.

D’après nos calculs il faudrait construire 8000 logements par an afin de satisfaire la demande actuelle. Le STATEC (bureau de la statistique) arrive à la conclusion qu’il en faudrait 6500 par an, chiffre calculé cependant uniquement sur la demande future, sans y inclure la pénurie actuelle. Entre 2003 et 2010 on a construit en moyenne 2800 logements par an. Le déficit est donc énorme, mais les interventions du gouvernement marginales. En 35 ans, le Fonds du Logement a construit 3174 logements, donc 90 logements par an. De ces 90, 40 n’ont aucune vocation sociale et ont donc été vendus au prix du marché. Seulement 1,5% de la population vit dans des logements sociaux.

déi Lénk souhaite la création d’une société de logement sociaux qui travaillerait alors avec les sociétés communales. Cette société devrait alors construire des milliers de logements par an et les offrir à la location, à la vente et à la location-vente. Le communes devraient également être appelés à prendre leur responsabilités et garantir, sur leur territoire, une offre de logements sociaux à hauteur de 10% de logements totaux disponibles. Il n’y a pas d’autre alternative.

Cette société de logements sociaux devrait être financé par les Fonds de pension, qui dispose d’actifs à hauteur de 12 milliards. Le remboursements du Fonds de pension se ferait alors par les loyers et les ventes des logements ainsi loués et/ou construits. Le gouvernement actuel reste cependant orienté vers une économie libérale et ne prend pas en considération  une politique de construction publique conséquente.

Tant que la demande de logements reste aussi élevée, on devrait plafonner les loyers. déi Lénk présentera un projet de loi qui s’attaquera à la clause actuelle des 5%, qui n’est toujours pas respecté. La clause stipule que le loyer ne devrait pas dépasser les 5% de la valeur du logement. Une plainte dans ce sens, initié par un de nos membres, et toujours en cours. Toutefois, même si cette clause été respectée, le loyer ainsi calculée serait toujours inabordable.

3)        Des mesures efficaces contre le chômage

Le chômage a atteint des proportions hors normes même au Luxembourg. Au mois d’août il y avait plus des 18000 personnes inscrites à l’ADEM, sans compter les 5000 personnes qui étaient concernées par des mesures spéciales de réinsertion, et donc pas comptabilisé dans le chiffre total des chômeurs.

On n’arrête pas de nous dire qu’une croissance de 3-4% réduirait le chômage. Cependant il faut se demander: est-ce qu’un tel taux de croissance peut encore être atteint? Et si oui, quels types d’emplois seraient ainsi crées et pour quel salaire? Et ce salaire permettrait-il alors de vivre convenablement?

Une autre mesure erronée est celle de s’en prendre aux chômeurs. Ce n’est pas de leur faute s’il ne trouvent pas de travail. Le danger est représenté par le durcissement progressif des critères qui permettent d’obtenir les allocations/indemnités de chômage.

Les grosses entreprises profitent de cette situation pour mettre la pression sur leurs salariés et pour durcir les conditions de travail, vu qu’elles peuvent compter sur une « armée » de chômeurs. Des mesures pour aider les jeunes entrepreneurs (voir « Garantie jeunes ») ne mènent qu’à des relations de travail de plus en plus précaires, il suffit de voir ce qui se passe en France.

Le problème du chômage n’est pas non plus un problème de formation. L’économie doit prendre ses responsabilités, au même titre que le gouvernement. Le chômage est une des conséquences du retrait du gouvernement de l’économie. Ainsi le marché du libre-échange dicte ses règles et la finance peut alors imposer sa politique d’austérité aux gouvernements.

La jeunesse du Luxembourg représente un gros potentiel de création d’emplois.

déi Lénk demande:

 –     qu’il n’y ait plus de licenciements (voir le projet de loi de 2009 présenté par déi Lénk contre les licenciements abusifs);

–     une politique de création d’emplois qui s’en donne les moyens (voir l’augmentation du taux maximal d’imposition);

–     l’introduction d’une nouvelle façon de travailler pour les salariés, à savoir le partage des tâches et la réduction du temps de travail.

Zukünftiger Standort des Nationalarchivs

|

Am 17. September 2014 haben déi Lénk eine Pressekonferenz zum zukünftigen Standort des Nationalarchivs einberufen. Serge Urbany und Frank Jost hielten Kulturministerin Maggy Nagel zu mehr Transparenz an und verlangten eine Beibehaltung des seit Langem geplanten Standorts in Belval, auf dem neuen Gelände der Universität. Eine Neuplanung, inklusive einer erneuten Ausschreibung des Projeks, sei unbegründet und könne nur zu Mehrkosten führen. Urbany kündigte an, die Kulturministerin im Kulturausschuss der Abgeordnetenkammer zum Thema befragen zu wollen.

Frank Jost – Zu Gast im Land: Nationalarchiv

 

Bilan parlementaire 2013/14

|
Tags: , , , , , , , , , , ,

Dëse Méindeg huet déi Lénk d’Presse op eng Pressekonferenz mat Mëttegiessen agelueden, fir de Bilan vun der Chambersessioun 2013-2014 ze zéien. De Serge Urbany an de Justin Turpel sinn op 5 Haaptpunkten agaangen:

1) Déi aktuell Regierung ass an der parfaiter Suite vun den CSV-geféierte Regierungen an der Vergaangenheet.

– D’Gesetzer an der Chamber gi weiderhi mat ganz grousse Majoritéite gestëmmt (Regierungskoalitioun plus d’Stëmme vun der CSV)
– Déi meeschte gestëmmte Gesetzer stamen nach aus der Fieder vu Ministeren aus der viregter Koalitioun
– D’Austeritéitslogik fir d’Salariat an d’Expansioun fir d’Kapital dominéieren.
– De Wëllen eng “selektiv Sozialpolitik”- also eng negativ Emverdeelungspolitik – wëllen ze maachen ass predominant (gëtt als Instrument fir d’Austeritéitspolitik gesinn)

2) LSAP-DP-déi Gréng hu grad a gesellschaftspolitesche Froe KENG nei Akzenter gesat an NET zur enger neier Demokratiséierung vun eiser Gesellschaft gefouert”

– Geheimhaltung als Prinzip vun der Politik a kaum Transparenz (Bsp. Ween soutz um Dësch vun den Koalitiounsverhandlungen, d’Positioun vun der Regierung zum TTIP)
– Den neie Code de Deontologie léisst déi Problemer net, déi duerch d’Affaire Wickréng-Léiwéng ganz däitlech siichtbar gi sinn, weder fir Deputéierter an nach vill manner fir Ministeren.
– Och an der Economie gëtt et kéng seriö parlamentaresch Kontroll iwwer wichteg Betriber, bei deenen de Staat bedeelegt ass (Bsp. Cargolux).
– D’Regierung refuséiert déi staatlech Vetrieder a Verwaltungsréit transparent ze publizéieren.
– De SREL seng Befugnisser sollen nach wieder ausgebaut trotz allen rezenten Erfahrunge ronderëm NSA, Snowden, etc.

3) Dës Regierung gëtt vun der DP dominéiert, et komme kaum Impulser vun der LSAP oder de Gréngen. Am Géigendeel, de Gréngen hir partiell kritesch Stëmm aus den Oppositiounzaiten feelt elo.

4) Ausbléck: Verschäerfung vun der negativer Ëmverdeelung (TVA, Kannergeld, Studieboursen, Austeritéit vun den ëffentleche Finanze verbonnen mam Ausbau vun der Finanzplaz, patrimoine familial, vum Kapital…).

5) wichteg gesellschaftlech Debatt muss gefouert ginn: Auslännerwalrecht. D’Zivilgesellschaft muss eng nei Bedeitung kréien an wéi am Fall TTIP nei Kräfteverhältnisser hierstellen, hir Stëmm a Militanz droën déi Lénk an d’Chamber

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe